บ่วงเสน่หา61 (คาดไม่ถึง1)
โดย fuseeka
เฒ่ามั่นก้มๆเงยๆคลานต่ำเข้าไปใกล้ 2 คู่ชู้ชื่นที่กำลังสลับสับเปลี่ยนโยกเย็ดกันกลางป่าอย่างไม่เกรงกลัว ผีสางเทวดาจะมาเห็น “สบายกูละพวกมึง ฮาๆๆ” เฒ่ามั่นหยิบผงดินบนพื้นขึ้นมากำหลับตาบริกรรมคาถาอยู่อึดใจ จากนั้นเป่าผงดินในมือไปที่เหล่าบรรดาหื่นบ้านนาที่กำลังหรรษากับเกมส์กามกันอย่างสุขสรร 2 คู่ 4 คนเหมือนนัดกันไว้ต่างล้มตัวลงนอนพร้อมๆกันแบบไม่ได้นัดหมาย เฒ่ามั่นลุกขึ้นเดินอาดๆเอาปลายเท้าเขี่ยเฒ่าคำเพื่อทดสอบ เฒ่าคำเหมือนถูกยาสลบไม่ว่าเฒ่ามั่นจะสะกิดแรงขนาดไหนก็เหมือนไม่รู้สึกตัว “คราวนี้ถึงทีข้ามั่งละโว๊ยพวกมึง ฮาๆๆๆๆ ”
ไอ้กาบไอ้จวนถูกอาการสยิวเสียวของคุณนายสุคนสวยแสดงออกมาทำเอาสองขี้ยา ตบะแตกลืมคำสั่งอาจารย์เฒ่าสนิท “กูขอก่อนนะโว๊ย ทนไม่ไหวแล้ว ”ไอ้กาบปลดกางเกงโชว์ท่อนยาวแข็งใหญ่เตรียมเข้าสู่สนามรบ คุณนายสุหลับตาถ่างขาเย้ายวน ไอ้ผลกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่ ไอ้กาบแทรกตัวไปทาบทับร่างงามคุณนายคนสวย โดยการยกขาเรียวพาดบ่า ก่อนที่ท่อนรักที่กำลังผงกหัวร่าของไอ้กาบจะสำแดงเดช มือแห้งแต่แกร่งของเฒ่ามั่นก็ตบลงบนหัวของมันดังปาดใหญ่ พร้อมสาดใบไม้ในมือไปที่ร่างเปลือยของคุณนายสาวอย่างว่องไว “กริ๊ดๆๆๆๆ ” คุณนายสุร้องเสียงโหยหวน จากนั้นดิ้นร่าสลบไป “ไอ้ห่าราก มึงสองตัวเกือบโดนอีโหงพรายลากไปแดกตับไตแล้วนะมึง ” สองขี้ยาเหมือนจิตใจแจ่มใสขึ้น สยิวกายขนลุก “เมื่อกี้พวกฉันเหมือนถูกสะกด จะเย็ดแม่งให้ได้ ขนลุก ” “ขนลุกหรือควยลุก ไอ้ห่าเอยกูมาไม่ทันพวกมึงได้เป็นผัวผีอยู่ในป่านี่ล่ะ ไปทางโน้นอีก 4 คนมัดพวกมันไว้ ” เฒ่ามั่นสั่งการ
“เอ ทำไมพวกลุงคำน้องพิมถึงช้านัก ” สาวต่ายเดินกระสับกระส่ายไปมา ชบาก็นึกแปลกใจด้วยระยะทางจากหมู่บ้านกับชับบอกน่าจะมาถึงเย็นๆของวันนี้แล้ว “นังโหงพรายก็ยังไม่กลับมา แปลกมาก ” “หรือจะมีเรื่องระหว่างทาง ”เสือสาวอุไรมองหน้าไอ้ยักษ์คง “ให้ข้าไปตามมั้ย ”ไอ้ยักษ์คงเสนอตัว “ไม่ได้คืนนี้ต้องทำพิธี พลาดคืนนี้เรื่องจะยุ่งยากไปอีกมาก เอ็งต้องเป็นเรียวแรงคอยคุ้มกันพิธี ระหว่างข้าทำพิธีต้องใช้สมาธิไม่สามารถปกป้องใครได้ ” สาวต่ายสบตาเสือสาวอุไรร่องรอยกังวลเต็มใบหน้าสาวงาม
ดึกสงัดกลางป่าชับบอน มันเป็นคืนดาวดับมึดมิด เงียบสนิทดุจอยู่ในนรกอเวจี ไร้เสียงสรรพสัตว์ร่ำร้อง ผิดธรรมชาติกลางป่าเขา สายลมเหมือนจะหยุดนิ่งใบไม้ไม่ไหวติง ชบานั้งบริกรรมคาถาตั้งแต่ย่ำค่ำหันหน้าเผชิญกับไม้ตายซากขนาดใหญ่ สาวต่าย อุไรและเจ้าโชคนั่งสงบนิ่งอยู่ข้างๆห่างจากชบากว่า 3 เมตรตามคำสั่งของชบาแม่เฒ่าคนสวย ส่วนไอ้ยักษ์คงซ่อนอยู่ตรงไหนของป่าไม่มีใครทราบนอกจากชบาที่เรียกให้ไอ้ยักษ์คงไปซุบซิบก่อนทำพิธี จากนั้นมันก็หายตัวไปทางมุมป่าด้านนอก คงมีแต่ไอ้โชคที่ไม่รู้เรื่องราวดีที่มันติดสาวต่ายแจ สาวต่ายสั่งอะไรมันทำตามทุกอย่าง ฉับพลันทันใดตะเคียนตายซากก็ปรากฏเงาเบาบางล่องลอยไปมาตามลำต้น กิ่งก้านไม้อาภรรพ์ “ไม่เจอกันซะนานนะนังเฒ่าอิอิๆๆๆๆๆ ” เสียงสดใสย่างกราย ออกมาจากโพรงใหญ่กลางต้นไม้ตายซาก ทรวดทรงองค์เอวหามีหญิงใดเทียบเคียงไม่ต่างจากชบา เพียงแต่ใบหน้ากลับย่นยับของวัยชรากว่าร้อยปี ทำให้ผู้พบเห็นอกสั่นขวัญหายกันเลยทีเดียว “เออ..อีแก่ ”ชบาตอบโต้ทันควันบ่งบอกถึงทั้งสองเคยรู้จักกันมาก่อนแต่อดีต เก่าก่อน “คืนคนของข้ามาแล้วค่อยคุยกัน อีนังเฒ่า” “อิอิๆๆๆมันจะออกมาไม่ออกมาขึ้นอยู่กับความสามารถของมันข้าช่วยมันไม่ได้หรอกอิอิ ถ้ามันแพ้ก็ติดเป็นทาสของกูไปจนตาย อิอิๆๆๆ”
“จัดการมันเลยแม่นาย ” เสือสาวอุไรใจร้อนยุอยู่ด้านหลัง ไม่ทันขาดคำเสียงดังเพี้ยก็ดังขึ้นพร้อมร่างของเสือสาวลงไปนอนเลือดกลบปาก “ปากดีนักนังนี้ ” เสือสาวอุไรไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ๆก็เหมือนมีลมพัดกระแทรกเข้าที่ปาก สาวต่ายเข้ามาประคองดูอาการอย่างตื่นตระหนกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว จับต้นชนปลายไม่ถูก ชบาหน้าเขียวสายตาสาดแสงสีเขียวก่ำ ที่ถูกลูบคมโดนนางงามชราตบปากลูกน้องมือขวาอย่างไม่สามารถห้ามได้ทัน
ใต้โคนไม้ใหญ่เหล่าหื่นบ้านนาถูกมัดมือเท้ารวมกันเป็นพรวน โดยมีเฒ่ามั่นอาจารย์เฒ่าพร้อมลูกน้องขี้ยาไอ้กาบ ไอ้ผล ยืนหัวเราะชอบใจในผลงานของพวกมัน “ฮาๆๆๆๆ เป็นไง คราวนี้ได้เห็นฤทธิ์ของพวกข้ามั้ง ฮ่าๆๆๆๆ” “เอาไงดีอาจารย์ ผู้หญิงจับเย็ด ผู้ชายก็จับเย็ด ฮาๆๆๆกูจะสวนตูดพวกมึงให้หน่ำใจละคราวนี้ เอึ๊อกๆๆๆๆ” ไอ้กาบ ไอ้ผลไม่พูดเปล่าถอดกางเกงเตรียมปฏิบัติการ เฒ่าคำไอ้พลนึกสยองในใจไม่อยากนึกสภาพตัวเองว่าจะเกิดอะไรขึ้น “เอ้ย ยังไงก็ต้องอัดถั่วดำพวกมัน แต่กูอยากรู้ว่าพวกมึงทำอะไรกันอยู่ ถึงต้องดอดมาขโมยของกู แล้วเข้ามาที่ป่าชับบอน ” เฒ่ามั่นเดินมาจับคอเฒ่าคำคาดคั่น เฒ่าคำไม่ปริปากสักคำ “ฮาๆๆๆ มึงไม่พูดไม่เป็นไร ไอกาบไอ้จวนเอานังเมียมันไปปาดคอ ” “หา อาจารย์เอาไปเย็ดได้มั้ยเรื่องฆ่าเรื่องแกงพวกข้าไม่ถนัดหรอก ถนัดแต่เย็ด ” ไอ้กาบ ไอ้ผลเกาหัวแก็กๆ “บอกไปเถอะพี่คำ ยังไงพวกมันไม่รอดออกไปจากป่าได้หรอกโง่ๆแบบนี้ ” สาวพิมบอกสามีเฒ่า “บอกไปก็แค่นั้น พวกนี้มันอ่อน จะได้รีบไปสมทบพวกพี่ต่าย ” กลอยใจยุส่ง เฒ่ามั่นถูกปรามาสขนาดนี้มีหรือจะทนได้ ยิ่งมีปมถูกระเบิดตูดยิ่งไปสะกิดความแค้นอาจารย์หื่นอย่างจัง “ไอ้กาบไอ้จวน ผูกลากพวกมันไว้ ดูว่าจะมาไม้ไหน ไอ้หนุ่มนี่มึงบอกมาพวกที่เหลืออยู่ไหน พากูไป ” กลอยใจยิ้มมุมปากส่งสายตาไปที่สาวพิมที่แผนยุของเธอได้ผล
ชบากับนางงามชรายืนประจันหน้ากันไม่มีใครยอมใคร เหตุการณ์กำลังตึงเครียด เป็นตาย ชายป่าพลันมีเสียงเอะอะโวยวายของกลุ่มคนดังขึ้น “พวกมึงนี่อยู่บ้านสบายๆไม่อยู่ ดันออกมาหาความลำบากจริงๆ เอ้านังคนสวยเดินเร็วๆกว่านี่ได้มั้ย ” ไอ้กาบไอ้ผล ตะโกนโหลงเหลง ๆ มาแต่ไกลทั้งลากทั้งดึงเหล่าหื่นบ้านนาทั้งชายหญิงที่ถูกพันธนาการด้วยเชือกเหนียวขนาดย่อมเป็นพรวน เฒ่ามั่นเดินนำหน้าก้มหน้างุดๆ มายังลานพิธี “คุณต่ายนั้นมันพวกเราไม่ใช่เหรอ ” เสือสาวอุไรเพ่งตามองไปยังกลุ่มคนที่กำลังเดินตรงมายังลานพิธีหน้าไม่ตายซากโบราณ
“ เหมาะเลย ฮาๆๆๆๆ มารออยู่ที่นี่กันหมด ไอ้อ่ำ ไอ้พงษ์ นังศรีหายไปไหนไม่มาด้วย จะได้จัดการให้หมด ” เฒ่ามั่นเดินรี่มากลางลาน “ไอ้กาบไอ้ผลลากพวกมันมารวมกัน พวกมึงเลือกเอาจะเย็กใครก่อน ฮาๆๆๆ สวยๆงามๆทั้งนั้น” มันรี่ตามองส่งสายตาหื่นไปยังชบาคนสวยราวนางฟ้า นางสวรรค์ มันหารู้ไม่ว่ากำลังล้อเล่นกับความตาย “อาจารย์ข้าขอลูกนังศรีกับผัวมันนะ จะเย็ดให้หายแค้น เฮือกๆๆๆๆ” ไอ้กาบเสนอหน้า “ไอ้พวกมดปลวกนี่มันใคร มากวนใจซะจริง ” นางงามชราเอ๋ยปากถามอย่างรำคาญ “ก็ไอ้พวกมดปลวกนั้นล่ะ ของได้มาครบมั้ย “ ชบาเหลียวหน้าไปถามกลุ่มหื่นบ้านนาที่กำลังถูกมัดอยู่ ไม่ได้สนใจเฒ่ามั่นที่ยืนขวางหน้าบังอยู่ “ครบจ๊ะ ” สาวต่ายตอบอย่างนอบน้อม “อืมๆดีๆมาก ไม่นึกว่าพวกคนรุ่นหลังอย่างพวกเอ็งก็พอจะใช้สอยได้ ” พลันโปกมือไปทางเหล่าหื่นบ้านนาเชือกที่ผูกมัดพร้อมลงอาคมจากเฒ่ามั่นก็พลันหลุดหายไปในพริบตา เฒ่ามั่นขนลุกปากอ้าตาค้าง ตกใจแทบสิ้นสติเชือกที่มันมัดเหล่าหื่นบ้านนาเป็นเชือกอาคมแม้พวกอาจารย์เก่งๆยังแก้ลำบาก นี่นังคนสวยลึกลับกลับโปกมือข้างเดียวเชือกอาคมถึงกับเสื่อมอาคมลงอย่างง่ายดาย มันหารู้ไม่ว่าหมอผีอย่างมันเมื่อมาเทียบกับสาวงามข้างหน้าก็เหมือนกับหิ่งห้อยแข่งพระอาทิตย์ หมอผีจะให้เก่งขนาดไหนก็สู้แม่มดไม่ได้ เฒ่ามั่นพร้อมสมุนขี้ยาเหมือนรู้ชะตากรรมหาจังหวะถอย ไอ้ผลใกล้ตัวสาวต่ายมากที่สุดคว้ากระชากแขนเอามีดจ่อคอคำราม “อย่านะโว๊ย ๆ ไม่งั้นนังคนสวยนี่ตาย ” ลูกศิษย์อาจารย์ถอยหลังไปทางไม้โบราณ “เฮ้ยไอ้ห่ามั่นอย่าไปทางนั้น ” เฒ่าคำตะโกนอย่างตกใจเมื่ออาจารย์กับสองขี้ยาพากันลากสาวต่ายถอยหลังไปทางตะเคียนตายซาก นางงามชราหัวเราะร่า “อิอิๆๆๆๆข้าได้เหยื่อเพิ่มอีก 4 แล้ว อิอิๆๆๆๆ ” พลันพลังดูดมหาศาลก็ดึงเอาสองขี้ยาพร้อมเฒ่ามั่นสาวต่ายหายวับไปในโพรงอาภรรพ์ ท่ามกลางการร้องตะโกนอย่างตกใจของเหล่าหื่นบ้านนา ชบาไม่นึกว่าเรื่องจะวุ่นวายแบบนี้อาศัยที่นางตะเคียนเผลอจึงดึงมีดหมอกรีดไปที่ต้นตะเคียนตายซาก เสียงร้องหวยหวนดังกึกก้อง สายลม สายพายุบังเกิดพร้อมกันรัศมีรอบป่าอื้ออึงไปด้วยเสียงไม้หักโค่น และฟ้าฝ่าคำรามอย่างน่ากลัว ท่ามกลางสายฝนและพายุร่างๆหนึ่งก็บังเกิดก่อตัวขึ้น อย่างช้าๆ “มันมาแล้ว ไปหลบทางโน้นก่อน ” ชบาละมือจากนางตะเคียนสั่งให้เหล่าหื่นบ้านนาหลบไปยังมุมป่า “ทางนี้พวกเรา ” ไอ้ยักษ์คงโผล่ออกมาจากเงามืด ทั้งลากทั้งอุ้มพ้องเพื่อนทุลักทุเลขึ้นมาหลบหลังจอมปลวกขนาดใหญ่ ที่ถากถางไว้คราวๆ บนพื้นปักไว้ด้วยธูป 4 มุม “นายหญิงชบาสั่งให้หลบที่นี่ก่อน จุดธูปอย่าได้ขาด ” ไอ้ยักษ์คงยื่นมัดธูปให้เมียสาว เสือสาวอุไรรับมาไม่ถามมากความด้วยเหตุการณ์ตอนนี้ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก “เอาตะปูกับกระถางมามั้ย” ไอ้ยักษ์คงถามเฒ่าคำ “เอามา อยู่นี่” เฒ่าคำยื่นห่อผ้าขนาดย่อมๆ ให้ไอ้ยักษ์คง “พวกเอ็งอย่าออกจากบริเวณอาคมนา คอยจุดธูปอย่าให้ดับ ข้าไปจัดการงานให้นายหญิงอีกเรื่อง” ไม่รอคำตอบไอ้ยักษ์คงกระโจนหายไปในเงามืดของป่าตรงอ้อมไปยังต้นตะเคียนโบราณ “ทางนี้ไอ้คง ”เสียงกระซิบแหบพล่าดังมาทางหลังต้นตะเคียน ไอ้ยักษ์คงจ้องไปทางต้นเสียงอย่างดีใจก้มหมอบหลบสายตา 3 ร่างที่ประจันหน้ากันตรงลานพิธี
“นังเฒ่านี่มันยังไง ปู่เจ้าสมิงพรายตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ ” นางตะเคียนงงงันกับร่างที่ก่อตัวขี้นเป็นปู่เจ้าสมิงพราย “ มันเป็นโหงพรายอาศัยร่างและดูดอาคมของปู่ข้ากับผัวข้าไว้ ” ชบามือกระชากมีดหมอในมือเตรียมพร้อม “เอ็งกับข้าต้องร่วมมือกัน ไม่งั้นได้ตายกันหมดแน่ ” “ข้าก็ตายอยู่แล้ว อิอิ มีแต่เอ็งที่แก่เฒ่าไม่ตายซักที ” นางงามชราย้อนเย้าชบา “ไม่ช่วยข้าวิญญาณเอ็งก็จะโดนสูบไปเป็นของมันด้วย ” “นี่พวกเอ็งวางแผนล่อมันมาใช่มั้ย นังเฒ่า ” นางตะเคียนเดือดดาลแต่ไม่อาจทำอะไรชบาได้ในตอนนี้ เนื่องด้วยรู้สถานการณ์ว่าศึกใหญ่อยู่ตรงหน้า ปู่เจ้าสมิงพรายแม้ตายไปแล้วแต่อาคมและอาภรรพ์ต่างๆ แทบไม่ได้เสือมทรามไปด้วย ยิ่งรวมกับผัวนังชบายิ่งเหมือนเสือติดปีก “ให้ข้าทำยังไง ” “ตรึงมันไว้ที่โพรงอาภรรพ์ของเอ็ง” “อาคมข้าไม่แรงพอหรอก ต้นไม้พันปีของข้าพังแน่ ” “ข้ามีแผนเอ็งวไม่ต้องห่วง” ชบาย้ำความมั้นใจต่อนางตะเคียน “งั้นลองดูสักตั้ง” ไม่ทันขาดคำลมพายุหอบใหญ่ก็หอบเอาร่างชบากับนางตะเคียนปลิวว่อนดุจใบไม้บางเบาไปกระแทกต้นไม้หักระเนระนาด นางตะเคียนคำรามอย่างโกรธแค้น โบกมือพลันกลางโพลงถ่ำก็ปรากฏแสงสีแดงเขียวหมุนวนเป็นลูกพายุดึงดูดเอาร่างของปู่เจ้าสมิงพรายไว้ ชบากระชากเถาวัลย์ใหญ่โยนไปในโพลงไม้ปรากฏเป็นงูยักษ์ขนาดต้นตาลย่อมๆ สองตัวพุ่งมาโอบรัดร่างของปู่เจ้าสมิงพราย ภาพมหัศจรรย์ดังกล่าวถูกเหล่าหื่นบ้านนาจับจ้องอย่างตื่นกลัว แปลกใจและหวาดหวั่นอยู่ในวงอาคมที่ชบาเตรียมไว้ ร่างของปู่เจ้าสมิงพรายถูกอสรพิษอาคมขนาดใหญ่ลากดึงไปในกลางโพรงมืดมิดของต้นไม้โบราณที่ละก้าวๆ
พลันร่างปู่เจ้าสมิงพรายก็กระทืบเท้าลงบนพื้นดังโครม พื้นดินพิ้นฟ้าแทบจะแตกดับเนินดินข้างๆต้นตะเคียนพันปีถึงกับทรุดเป็นหลุมขนาดใหญ่รัศมีกว่า 10 เมตร ต้นไม้รอบรัศมีถึงกับไฟลุกท่วมฟ้ามอดใหม้ดำเป็นตอตะโก งูยักษ์อาคมของชบาถึงกับขาดเป็นท่อนๆกระจายเต็มพื้นป่า ร่างปู่เจ้าสมิงพรายเดินทือๆมาทางนางตะเคียนที่กำมืออย่างเจ็บแค้นเพราะแรงสะเทือนทำเอาต้นไม้พันปีของมันแทบโค่นพัง นางงามชราร่างพลันกลายเป็นไม้เลื่อยหนามเข้าไปยึดเกาะรัดรอบกายปู่เจ้าสมิงพรายแน่น ชบากระชากเอาเขี้ยวหมู่ป่าที่ห้อยคอคลายดังเครื่องรางเครื่องประดับ ตรงเข้าไปแทงตรงหัวใจของปู่เจ้าสมิงพรายทันที เสียงหวยหวนกึกก้องไปทั่วพื้นป่า มหาพายุขนาดใหญ่กว่าตึก 10 ชั้นก่อตัวขึ้นกระชากทั้งสิ่งอย่างตรงเข้ามายังลานพิธีอย่างฉับพลันทันด่วน “จะทำอะไรก็รีบทำข้ายึดได้อีกไม่นานแล้ว ”นางตะเคียนเอ่ยปากอย่างอ่อนล้า ไม้เลือยที่เกาะเกี่ยวปู่เจ้าสมิงพรายไว้เริ่มแตกสลาย หักไหม้เป็นควันดำ ร่างลึกลับหลังต้นไม้โบราณเริ่มบริกรรมคาถาตรงหน้ามีกระถางธูปกักวิญญาณที่ได้มาจากสำนักอาจารย์มั่น ที่ตอนนี้เจ้าของถูกดูดไปในโพลงไม้ไม่รู้ชะตากรรม กระถางธูปเริ่มเปล่งแสงเขียว เหลือง ส้ม กระจายเต็มท้องฟ้าครอบคลุมมหาพายุและร่างของปู่เจ้าสมิงพรายไว้ แสงเริ่มขมวดเป็นเกลียวคลื่นไหลย้อนเข้าสู่กระถางธูปอันมืดมิด “กระถางธูปนี้กักมันได้ไม่นานหรอก ”นางตะเคียนสงสัย “ข้าถึงมาหาเอ็งไง ฝากมันไว้ในโพรงต้นตะเคียนโบราณจากนั้นตรึงมันไว้กับตะปูตอกโลงของเกจิ”
นางงามชราผงกหัวนบถือในแผนการ “แล้วใครเป็นคนร่ายคาถากักวิญญาณเรียกให้วิญญาณมันไว้ในกระถามธูปได้ละ วิชานี้มีแต่พญาลิงลมที่มี ” “ใครว่ามีแต่พญาลิงลมที่มี ฮาๆๆๆ” ร่างของไอ้ยักษ์คงเดินนำหน้าชายลึกลับผู้ร่ายอาคม “เฮ้ยลุงอ้น ”เสียงร้องอย่างดีใจระคนแปลกใจดังมาจากเนินดินด้านบน เหล่าหื่นบ้านนากระโจนออกมาจากที่หลบภัยกอดรัดเฒ่าอ้นอย่างดีใจ “พ่อๆ พ่อไปเที่ยวไหนมา ”ไอ้โชคนัวเนียผู้เป็นพ่อด้วยคิดถึง
คืนวันที่เฒ่าอ้นกลับออกจากซับบอนมาเจอกับร่างปู่เจ้าสมิงพรายอาศัยคาถาลวงตา ถูกวิญญาณปู่เจ้าสมิงพรายตัดคอ ยอมเสียสละพวกนำทางหลบรอดหนีตายเอาชีวิตรอดมาได้ แต่ก็บาดเจ็บเกินจะปรากฎตัวบอกกล่าวให้ใครเห็นและกลัวการตามติดล้างผลาญจากปู่เจ้าสมิงพราย กว่าจะรวบรวมกำลังกายใจได้ก็ปาไปกว่า 3 วันจึงแอบเข้าไปเรือนใหญ่ของชบาเพื่อวางแผนการย้อนรอยปู่เจ้าสมิงพราย ร่างโชกเลือดในคืนนั้นก็คือเฒ่าอ้นนั้นเอง “แล้วพวกที่ติดข้างในทำยังไงดี ” กลอยใจเป็นห่วงสาวต่าย ชบามองไปทางนางตะเคียน “ถ้าปลดปล่อยพวกนั้นออกมาก็เท่าเราวางแผนเสียป่าว เพราะวิญญาณปู่เจ้าสมิงพรายก็จะอาศัยการนี้หลบหลุดลอดออกมาได้ ” ชบาหนักใจ “ฮาๆๆๆพวกเอ็งไม่ต้องเป็นห่วงไป คนเป็นกับคนตายมันคนละมิติกัน พวกของเอ็งหลุดไปอีกมิติคู่ขนานอีกที่หนึ่งจะหลุดออกมาได้ก็ต้องทำให้มิติคู่ขนานของทั้งสองด้านเข้ากันให้ได้ พวกเอ็งไม่ต้องห่วง กลับบ้านไปนอนรอได้เลยอิอิอิ ”นางตะเคียนชราหัวเราะแบบมีเลสนัย
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น