Angel's Item ตอนที่ 25 เพื่อนรัก
เย็นฤทัยหายเหนื่อยลืมตาขึ้นก็เห็นครูชัยที่เพิ่งร่วมรักกับเธอ ไปกอดจูบอย่างดูดดื่มกับวิภาวีเพื่อนสาวจอมแก่นของเธอ ภาพที่เห็นทำเอาเด็กสาวใจเสียอยู่ไม่น้อย คนรักที่เพิ่งมีความสัมพันธ์กับตนหันไปหาสาวอื่นทั้งๆที่เธอยังไม่ทันหายเหนื่อยเลยด้วยซ้ำ แต่ด้วยความเป็นคนมีน้ำใจเย็นฤทัยกลับปล่อยให้ทั้งคู่กอดจูบกันอยู่อย่างนั้น เด็กสาวติดกระดุมเสื้อไปพลาง มองรอบๆห้องไปพลาง โดยพยายามไม่เหลือบไปมองบทพิศวาสของคู่ครูกับลูกศิษย์จอมแก่น "อืมมม...ครูชัยขาาาา นิ้วครูชัยหญ่ายยจังเลย" เย็นฤทัยได้ยินเสียงเพื่อนสาวก็ตาลุกวาว < ไม่ได้นะ...หันไปมองไม่ได้ น่าเกลียดจริงๆเรา > ใจเย็นฤทัยเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอกำลังเสียใจกับสิ่งที่ครูชัยทำกับเธออยู่แท้ๆ แต่ก็มีแรงมหาศาลบางอย่างในตัวเรียกร้องให้เด็กสาวเจ้าน้ำใจหันไปมองเกมกามของทั้งคู่ "แล้วเสียวดีมั๊ยล่ะแบบเนี๊ยะ?" ครูชัยแกล้งเอ่ยถามเสียงดังให้เย็นฤทัยได้ยิน "เสียวค่าาาครู อย่าเพิ่งหยุดนะคะ" เย็นฤทัยค่อยๆหันหน้าเหลือบไปมองอย่างลืมตัว แต่พอเริ่มเห็นขาของวิภาวีที่กำลังสั่นด้วยความเสียวเธอก็ได้สติซะก่อน < ว๊าย!...ทำไมเราถึงอยากหันๆไปดูล่ะ อย่างงี้ก็เหมือนเราเป็นคนโรคจิตน่ะสิ...ตายแล้ว > เด็กสาวก้มหน้าอันแดงซ่านไปพร้อมกับกังวลในความรู้สึกของตน "อาาา...อาาา ครูชายยยย" < ไม่นะ...ไม่ ไม่
มอง เราต้องไม่มอง...ฮือๆๆ ทำไมมันทรมานอย่างงี้เนี่ยะ > เย็นฤทัยนั่งหันหลังให้อีกสองคนด้วยความอึดอัดยิ่ง จนในที่สุด "อาาา...อาาา ครูชัยขา วิ...จะออกแล้ว...อ๊าาาาา" เสียงเพื่อนสาวขึ้นสวรรค์จากด้านหลังทำเอาเย็นฤทัยถอนหายใจเฮื๊อกใหญ่ ความรู้สึกเสียวของวิภาวีคงวิเศษไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่นัก
"ครูชัยคะ...หนูจะกลับบ้านแล้วค่ะ ขอกางเกงในหนูคืนได้มั๊ย?" เย็นฤทัยหันมาทวงสมบัติของเธอคืนเมื่อเห็นทั้งสองคนพักผ่อนจนเพียงพอแล้ว ครูชัยพอได้ยินก็หันมาทำหน้าเหรอหราใส่เด็กสาวคืน "โถ่...ครูชัยอ่ะ หนูทำตามสัญญาแล้วนะคะ เอาคืนมาได้แล้ว" เย็นฤทัยยกเรื่องสัญญามาอ้างโดยไม่กล่าวถึงรายละเอียดของมัน เลี่ยงการทำให้วิภาวีอิจฉาเธอ ครูขำเล็กๆก่อนจะหยิบกางเกงในของเธอออกมาจากลิ้นชักโต๊ะ "มานี่...ครูใส่ให้" ครูชัยพูดราวกับเด็กสาวอยู่ชั้นอนุบาล "อุ่ย! แหะๆๆ ไม่เป็นไรค่ะครู หนูใส่เองได้" เย็นฤทัยรีบปฏิเสธ "มาเร็วๆ!" ครูชัยเริ่มทำเสียงดุ เย็นฤทัยหันไปสังเกตปฏิกิริยาของวิภาวีก็เห็นเธอเอาแต่ยิ้ม < โธ่...วิอ่ะ แทนที่จะช่วยกันมั่ง...ไม่มีเลย > เด็กสาวแอบงอนเพื่อนในใจพลางค่อยๆเดินไปหาครูชัยอย่างเชื่องช้า ครูชัยสะบัดกางเกงในพื้นขาวลายกล่องของขวัญสีชมพูให้อยู่ในสภาพพร้อมที่เย็นฤทัยจะใส่ เด็กสาวยกเท้าซ้ายให้ครูชัยสวมขากางเกงในของเธอโดยไม่ยอมจับไหล่เขาเพื่อการทรงตัว กางเกงในตัวน้อยลอดขาของเธอสูงขึ้นเกือบถึงเข่า เห็นได้ชัดว่าครูชัยต้องการแกล้งให้เธอยกขาให้สูงๆ เย็นฤทัยรู้ทันยกขาอีกข้างตามเข้าไปโดยเอามือซุกกระโปรงเธอไว้ "ถกกระโปรงขึ้น!" เสียงครูชัยแฝงอารมณ์หงุดหงิด "โถ่...ครูชัยอ่ะ หนูอายนะ" จุดประสงค์ครูชัยมันน่าอายเกินกว่าที่เย็นฤทัยจะทำลง "เร็วๆ" ครูชัยทำเป็นไม่ได้ยินลูกศิษย์ เย็นฤทัยได้แต่ถอนหายใจพลางถกกระโปรงขึ้นตามคำสั่งครูชัย เธอรวบกระโปรงนักเรียนขึ้นมาอยู่ข้างเอว ปล่อยให้ชายกระโปรงด้านหน้าและด้านหลังห้อยลงมาปิดของลับเธอไว้ โชว์ให้ครูชัยและวิภาวีเห็นแต่เพียงขาอ่อนเรียวงามของเธอ แม้จะผิดไปจากที่ครูชัยหวังนิดหน่อยแต่เขาก็เลื่อนกางเกงในของเย็นฤทัยขึ้นไปจนเข้าที่ตามเดิม ครูชัยแกล้งดึงสูงจนเด็กสาวตัวแทบลอย ขอบขากางเกงในเย็นฤทัยรัดร่องเสียวเธอ ความเสียวแล่นผ่านทำเอาเด็กสาวเสียวแปล๊บๆ "อุ๊ย! ครูชัยอ่ะ...เบาๆสิคะ" ครูชัยหัวเราะอย่างอารมณ์ดี โดยข้างๆเขามีวิภาวีแอบยิ้มเยาะเย้ยเย็นฤทัยอยู่ ทั้งสามคนคุยกันไปอีกซักพักก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้าน...
ครูชัยเป็นครูสอนงานไม้ของโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เพียงเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนที่เขามาทำงานที่นี่ เขาก็ได้เปิดบริสุทธิ์ลูกศิษย์ชั้นประถมไปแล้วถึง 5 คน ซึ่งผลัดกันมาให้เขาเล่นเสียวได้ทุกวัน เขาเคยมีเมียมาก่อน เขาเคยคิดถึงเธอมาก แต่บัดนี้ลูกศิษย์ทั้ง 5 ของเขาทำหน้าที่แทนเธอได้ดีกว่าจนครูชัยไม่มีเวลาไปคิดถึงเธออีกเลย และสิ่งที่ช่วยให้เขามีโอกาสอันงดงามเช่นนี้ก็คือตุ๊กตาผ้าขาวซีดที่เขาได้รับมาจากเทวดาคนหนึ่ง ทีแรกครูชัยเองก็ไม่เชื่อว่าชายคนนั้นเป็นเทวดา แต่หลังจากเหตุการณ์วันนั้นผ่านไป ครูชัยก็ต้องยอมรับว่าการได้พบเทวดาองค์นี้ช่วยให้ชีวิตของเขามีความสุขขึ้นราวกับสวรรค์มาโปรดเลยทีเดียว
วันนี้เป็นวันศุกร์ ครูชัยมีสอนเพียงสองคาบในตอนเช้าเท่านั้น ครูชัยยังไม่ทันเตรียมแผนการสอนเสร็จดีเท่าไหร่ก็มีนักเรียนสาวเข้ามาหาเขาซะแล้ว "ครูชัย...อยู่รึเปล่าคะ?" เสียงเด็กสาวดังเข้ามาก่อนจะเห็นตัว "อยู่ครับ...เข้ามาสิเจ๊ปลา" ครูชัยเชื้อเชิญนักเรียนสาวให้เข้าห้อง "ว่าไง...มาเอายาแต่เช้าเลยนะเรา" ครูชัยแซวเด็กสาวอย่างอารมณ์ดี "ครูชัยอ่ะ...วันนี้หนูจะแข่งแล้วนะคะ ถ้าไม่ได้ยาครูล่ะก็ หนูแย่แน่ๆเลย" ชลดาเดินตามครูชัยที่เดินไปนั่งรอประจำที่ของเขาแล้ว "เร็วๆสิครู เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า" เด็กสาวร้อนรนเมื่อเห็นครูชัยเอาแต่นั่งเฉย "อยากได้ก็เข้ามาเอาเองสิจ๊ะ" ครูชัยตอบอย่างเรียบง่าย "โห่ย...ครูนี่เรื่องมากจัง" ชลดาทำเป็นบ่นว่าแล้วก็ตรงเข้าไปคว้าซิบกางเกงครูชัยรูดลง งัดเอาท่อนเสียวลำเขื่องของเขาออกมาตั้งตรงหน้าเธอ ชลดาจ้องมันไม่นานก็อ้าปากเอาสิ่งที่เธองัดออกมาจากกางเกงในครูชัยใส่ปากเธอทันที สัมผัสของลิ้นและน้ำลายในช่องปากเธอทำให้ท่อนเสียวครูชัยขยายตัวเพิ่มขึ้นอีกจนคับแน่นปากเด็กสาว แต่แทนที่จะบ่นชลดากลับบรรจงโลมเลียท่อนเสียวครูชัยจนครูชัยเสียวไปถึงเส้นผม ทั้งนี้สิ่งเดียวที่เด็กสาวเจ้าปัญญาต้องการก็คือน้ำเสียวของครูชัยที่เปรียบเหมือนยาสำหรับเด็กสาวในการรักษาอาการว่ายน้ำไม่คล่องของเธอ จนกระทั่งตอนนี้ครูชัยยังแทบไม่เชื่อตาตัวเองเลย ว่าเด็กสาวที่แสนฉลาดอย่างชลดาจะถูกเขาหลอกด้วยเรื่องงี่เง่าแบบนี้ "อาาา...ปลาจ๋า" ครูชัยครางอย่างมีความสุข มือของเขาเลื่อนลงกุมหน้าอกที่ไม่ค่อยจะมีของเธอถูไถหัวนมเบาๆจากภายนอกเสื้อนักเรียน กระตุ้นอารมณ์ของเด็กสาวให้เพิ่มขึ้นตามเขา
"ครูชัย!" น้ำเสียงเล็กๆแต่แฝงไปด้วยพลังดังมาจากหน้าห้อง ณัฐนิชาหัวหน้าจอมโวยยืนเท้าสะเอวจังก้าอยู่หน้าประตู สีหน้าของเธอบ่งบอกความโกรธอย่างเห็นได้ชัด ภาพเพื่อนรักของเธอกำลังโลมเลียท่อนเสียวของครูชัยที่เธอสุดรังเกียจ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอไม่พอใจแค่ไหน "ครูชัยทำอะไรเพื่อนหนูอ่ะ!?" ณัฐนิชาตะโกนถามเสียงดังกะให้ได้ยินกันทั้งโรงเรียน แต่คนที่ตกใจมากที่สุดกลับเป็นชลดา เธอรีบลุกจากที่ทิ้งงานที่เธอทำค้างไว้แข็งโด่อยู่อย่างนั้น "แน๊พ!...เบาๆสิ เสียงดังอย่างนั้นเดี๋ยวใครเค้าได้ยินกันหมดหรอก" เงือกสาวเจ้าสระห้ามปรามเพื่อนสนิทแทบไม่ทัน ตรงเข้าหาณัฐนิชาเพื่อปรับความเข้าใจ "จะไม่ให้ตะโกนได้ยังไง ไอ้ครูลามกนี่มันบังคับให้เธอทำใช่มั๊ยเจ๊ปลา...ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวเราจัดการเอง" หัวหน้าห้องคนเก่งจอมเจ้ากี้เจ้าการหันมามองครูชัยอย่างเอาเรื่อง "ไม่เอาน่า...แน๊พ คือว่า..." ชลดาเห็นท่าไม่ค่อยดีรีบขวางซะก่อนที่เรื่องจะไปกันใหญ่ "คืออะไรเล่า...เห็นอย่างนี้แล้วไม่จัดการไม่ได้แล้ว ไอ้ครูลามกเนี่ยะ" ณัฐนิชาไม่ฟังคำเพื่อน ยังคงจ้องหน้าอาฆาตครูชัยอยู่อย่างนั้น ท่าทางเด็กสาวในตอนนี้ต่างจากตอนที่ครูชัยกำความลับของเธอยิ่งนัก อาจเป็นเพราะความลับนี้ไม่ใช่ของเธอเอง หรือไม่ก็เพราะคนที่ถูกทำเป็นเพื่อนรักของเธอ จึงทำให้ณัฐนิชาโมโหได้ถึงเพียงนี้ "แน๊พ!...ฟังเราก่อน คือ...เรา เอ่อ...เราเป็นคนขอทำเองแหละ" ชลดาพูดเสียงเบาจนณัฐนิชาได้ยินเพียงลางๆเท่านั้น "ว่าไงนะ!" ณัฐนิชาทำตาโตเพราะไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน "คือ...เราเป็นคนขอครูชัยอมไอ้นั่นเอง...แน๊พใจเย็นๆนะ ไม่ใช่ความผิดของครูชัยหรอก" เสียงชลดาสั่นๆ แม้จะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากแค่ไหน แต่ความลับแบบนี้เป็นใครก็คงอธิบายลำบาก "นี่เธอจะบ้าเหรอ ไปขอไอ้!...เอ่อ...ไปขอครูชัยทำแบบนี้เนี่ยะนะ!" ณัฐนิชาเริ่มควบคุมความโกรธของตัวเองไม่ไหว น้ำเสียงเธอเริ่มดุขึ้นเรื่อยๆ "คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้น่ะ..." ชลดาจูงมือเพื่อนสาวห่างครูชัยออกไปจนเขาไม่ได้ยินเธอทั้งสองคุยกัน ครูชัยนั่งมองไปอมยิ้มไปพลางนึกแผนการณ์เผด็จศึกเพื่อนรักทั้งสองอย่างใจเย็น "จะบ้าเหรอ...เจ๊ปลา! แล้วเธอก็เชื่อเค้าเนี่ยะนะ!" ณัฐนิชาส่งเสียงดังไม่เลิก ฟ้องครูชัยว่าทั้งคู่คุยอะไรกัน เห็นได้ชัดว่าชลดาตกอยู่ในที่นั่งลำบาก ว่าแล้วครูชัยก็เริ่มลุกจากที่นั่งของตนบ้าง เขาเดินตรงเข้าหาสองสาวที่ยังถกเถียงกันไม่เลิก "ไงจ๊ะ...เด็กน้อย คุยอะไรกัน ให้ครูคุยด้วยคนสิ" ลูกศิษย์ทั้งสองหันมองครูชัยเป็นตาเดียวกัน สีหน้าแสดงความไม่พอใจกับคำพูดของครูชัย "โอ้!...ขอโทษที เจ๊ปลาโตแล้วนี่เนอะ เรียกเด็กน้อยไม่ได้แล้ว" ครูชัยแกล้งทำเป็นนึกขึ้นได้ "...แต่ใครบางคนแถวนี้ ยังทำตัวเป็นเด็กๆอยู่เลย..." ครูชัยลากเสียงยาวพลางส่งสายตาไปยังณัฐนิชา "นี่...ครูชัย!" ณัฐนิชาหันไปทำเสียงดุใส่ครูชัยแทน เป็นเสียงดุที่แฝงความรู้สึกกดดันบางอย่าง "อ้าว..หรือว่าไม่จริงล่ะ ก็แน๊พน่ะ...โตป่านนี้แล้วยัง..." ครูชัยงัดเอาไม้ตายลับมาเล่นงานณัฐนิชาซะแล้ว "หว่าย...ครูชัย หยุดนะ ห้ามพูดนะ!" หัวหน้าห้องคนเก่งได้แต่ทุบหน้าท้องครูชัยเพราะเธอกระโดดขึ้นไปปิดปากครูชัยไม่ถึง ครูชัยได้แต่ยิ้มพลางคว้าข้อมือเล็กทั้งสองเอาไว้ เขาก้มลงจ้องหน้าของณัฐนิชาซึ่งห่างจากเขาไม่ถึงฟุต "โตป่านนี้แล้ว...ใครก็ไม่รู้ ยังฉี่ราดในโรงเรียนอยู่เลย ไม่ให้เรียกเด็กแล้วจะเรียกว่าไงดีจ๊ะ?" ณัฐนิชาโกรธสุดขีดที่ครูชัยเผยความลับของเธอแต่ก็ต้องก้มหน้ายอมรับความจริงด้วยความอับอาย "อะไรนะ...แน๊พ นี่เธอ..." ชลดาเองก็ไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยินเหมือนกัน หัวหน้าผู้เปี่ยมไปด้วยความสามารถและความรับผิดชอบที่แท้ก็ไม่ต่างจากเด็กป.1ซักเท่าไหร่ "แถมยังต้องให้ครูมาคอยล้างคอยเช็ดให้อีกต่างหาก" ครูชัยยังแฉณัฐนิชาต่อไม่ยอมจบ "ครูชัยขา...พอทีเถอะค่ะ ปล่อยหนู" เสียงหัวหน้าห้องปากกล้าหงอลงอย่างผิดหูผิดตา "อะไรกันน่ะ! แน๊พ นี่เธอทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะ!" ชลดาเริ่มเป็นฝ่ายทำเสียงดังบ้าง "ก็...ก็ นั่นมันเหตุการณ์ฉุกเฉินนี่นา คือ..." หัวหน้าคนเก่งเริ่มอ้ำๆอึ้งๆด้วยไม่รู้จะอธิบายให้เพื่อนรักเข้าใจสถานการณ์ของเธออย่างไรดี "ก็ยังดีกว่าเธอแหละน่า... อยากว่ายน้ำเก่งก็ไม่เห็นต้องยอมไปอมของครูชัยเลยนี่!" ณัฐนิชาไม่ชอบตกเป็นฝ่ายถูกต้อน โต้กลับชลดาด้วยเรื่องน่าอายของเธอแทน "ยัยแน๊พ!" ทั้งคู่เริ่มมีปากมีเสียงหนักขึ้นเรื่อยๆ ต่อหน้าครูชัยที่ฟังทั้งคู่ตอบโต้กันอย่างสบายใจ
เมื่อเห็นว่าได้เวลายุติแล้ว ครูชัยก็เดินเข้าแทรกตรงกลางระหว่างเพื่อนรักทั้งสอง มือของเขาเอามาโอบไหล่ของทั้งสองคน ซ้ายโอบชดลา ขวาโอบณัฐนิชา "เอาน่า...ทั้งสองคน เลิกทะเลาะกันได้แล้ว" ทั้งคู่หยุดส่งเสียงทะเลาะกัน แต่ยังคงจ้องหน้าของอีกฝ่ายด้วยความโกรธ โดยลืมไปว่าครูชัยกำลังลูบไล้ไหล่และต้นแขนของเธอเล่นอย่างสนุกมือ ครูชัยไม่หยุดพฤติกรรมของเขาแค่นั้น เมื่อเห็นทั้งสองไม่มีปฏิกิริยาต่อมือของตน ครูชัยก็ก้มลงหอมแก้มเด็กทั้งสองสลับกันซ้ายทีขวาที เช่นเดียวกับที่เขาทำกับเย็นฤทัยและวิภาวีมาแล้ว น่าแปลกที่เด็กทั้งสองไม่ค่อยตกใจกับการถูกหอมโดยครูชัยซักเท่าไหร่ แต่ทั้งคู่กลับตกใจเมื่อเห็นครูชัยหันไปหอมอีกฝ่ายด้วย "ครูชัยปล่อยหนูนะคะ! / ไอ้ครูชัยบ้า...ปล่อยนะ!" เด็กทั้งสองต่างคนต่างดีดดิ้นในอ้อมแขนของครูชัยเพราะได้สติแล้วว่าโดนเขาทำอะไรอยู่ "ไม่ปล่อยหรอก...ครูชัยรักทั้งแน๊พแล้วก็ปลา เห็นสองคนทะเลาะกันแล้วครูไม่ชอบเลย" ครูชัยพูดให้ทั้งสองใจเย็นลง คำว่า"รัก"ของครูชัยชวนให้ทั้งสองสาวผู้ฉลาดหลักแหลมรู้เป็นนัยๆว่าอีกฝ่ายก็โดนครูชัย"เอา"แล้วเหมือนกัน เพื่อนรักทั้งสองทำตาโตใส่กันราวกับจะยืนยันสิ่งที่พวกเธอสงสัยอยู่ "อย่าบอกนะว่า...เธอ" ในที่สุดทั้งคู่ก็รู้แล้วว่าต่างฝ่ายต่างเสียให้ครูชัยแล้ว "ครูชัย!...ทำไมทำแบบนี้กับ แน๊พ/เจ๊ปลา ปล่อยนะ!" คราวนี้เกือบจะพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยทีเดียว ทั้งคู่ออกฤทธิ์ดิ้นแรงขึ้นเพราะรู้ตัวแล้วว่าไม่ปลอดภัย แต่เรี่ยวของทั้งคู่ที่ต่างคนต่างดันไม่อาจหลุดรอดจากอ้อมแขนครูชัยได้ง่ายๆ "เอ...ว่าแต่ คราวนี้ครูจะรักใครก่อนดีน้า...?" สิ้นเสียงครูชัย เด็กทั้งสองจู่ๆก็หยุดดิ้นราวกับกำลังย้อนคิดถึงประสบการณ์ในอดีต "ปลา/แน๊พ ค่ะ!" ต่างคนต่างเสนอชื่อเพื่อนรักให้ครูชัยไป ไม่รู้ว่าเพราะกลัวตัวเองเจ็บซ้ำสองหรืออยากแก้แค้นเพื่อนรักกันแน่ ครูชัยได้ยินก็อดขำไม่ได้ แต่กับเด็กสาวทั้งสองแล้ว เธอละอายใจยิ่งนักที่เผลอผลักไสเพื่อนรักไปให้ครูชัยด้วยอารมณ์ชั่ววูบ "แหม...เล่นพูดพร้อมกันแบบนี้ครูเลือกไม่ถูกเลยแฮะ" ว่าแล้วครูชัยก็กึ่งจูงกึ่งลากเด็กสาวทั้งสองออกจากห้องไป "เฮ้ย! ครูชัย...จะพาพวกหนูไปไหน ไม่เอาน้าาาา"
เด็กสาวทั้งสองถูกปล่อยตัวอยู่ในสวนหลังห้องงานไม้นั่นเอง ที่นี่ณัฐนิชามีประสบการณ์กับครูชัยมาแล้วหลายครั้งจึงรู้สึกถึงความน่ากลัวได้ดีกว่าชลดา "ครูชัย...อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ไม่งั้นหนูตะโกนให้คนมาช่วยจริงๆด้วย" ณัฐนิชายกเรื่องมาขู่ครูชัยให้เขาสำนึก "แหม...ถ้าทำอย่างนั้น เพื่อนๆแน๊พได้รู้หมดแน่เลยว่าแน๊พฉี่ราดในโรงเรียนอ่ะ" ครูชัยขู่กลับทำเอาณัฐนิชาแทบสะอึกเลยทีเดียว ความลับน่าอายของเธอแค่เพื่อนรักอย่างชลดารู้เธอก็อายจะแย่อยู่แล้ว ขืนให้รู้กันทั้งโรงเรียนมีหวังมองหน้าเพื่อนไม่ติดอีกแน่นอน "ดีไม่ดี แน๊พอาจไม่ได้เป็นหัวหน้าห้องอีกเลยก็ได้นา" ครูชัยให้เหตุผลเสริมเข้าไปอีก กว่าจะสร้างความเชื่อถือจนมาเป็นหัวห้องหนึ่งในขณะนี้ณัฐนิชาต้องใช้เวลานานถึง 2 ปี เธอไม่ยอมให้ความพยายามของเธอสูญเปล่าเพียงเพราะเรื่องงี่เง่าแบบนี้เด็ดขาด ณัฐนิชาได้แต่หันไปมองชลดาเผื่อว่าเพื่อนรักจะทำอะไรได้บ้าง แต่ชลดาก็ส่งสายตาที่สิ้นหวังกลับมาให้เธอ ชลดาเองก็ตกที่นั่งลำบากไม่ต่างจากณัฐนิชาเท่าไหร่นัก หากเพื่อนๆในชั้นรู้เข้าว่าเธอยอมอมท่อนเสียวครูชัยแลกกับการว่ายน้ำเก่ง เธออาจถูกตัดสิทธิ์แข่งขันว่ายน้ำไปเลยก็ได้ เด็กสาวทั้งสองจึงได้แต่ยืนนิ่งๆอยู่อย่างนั้น ฝ่ายครูชัยพอรู้ว่าคำขู่ของเขาได้ผลก็ถึงเวลาหาความสุขใส่ตัวแล้ว ครูชัยนั่งลงบนกระถางที่ว่างๆอันหนึ่งอยู่ในท่าเหมือนนั่งบนเก้าอี้ "มาหาครูตรงนี้...มา" ครูชัยตบหน้าตักตัวเองบอกเด็กสาวทั้งสองว่าไม่ใช่แค่เข้าไปหาแบบธรรมดาแน่ๆ "เอาไงดีล่ะเจ๊ปลา?" หัวหน้าคนเก่งเริ่มทำเก่งไม่ออกปรึกษาเพื่อนสาวคนสนิทเป็นการใหญ่ "เอาเถอะ...ทำตามที่ครูชัยสั่งดีกว่า ยังไงๆ ครูชัยคงไม่กล้าทำอะไรบ้าๆหรอก นี่มันจะเจ็ดโมงแล้ว" ชลดาตอบเพื่อนรักไปเบาๆ ทั้งคู่พยักหน้าตกลงใจ ค่อยๆเดินเข้าหาครูชัยช้าๆราวกับกลัวว่าเขาจะกระโจนใส่
ครูชัยนั่งถ่างขารอให้เด็กสาวทั้งสองเดินเข้ามาหา เขาจัดท่านั่งให้ทั้งสองสาวนั่งลงบนน่องของเขาคนละข้าง หันหน้าเข้าหากันและกัน มือของครูชัยโอบเอวของทั้งสองไม่ให้หงายหลังไป จากนั้นก็หอมเด็กสาวคนละทีเป็นรางวัล "ต้องอย่างนี้สิคนเก่ง" ทางซ้ายมือครูชัยหอมชลดาอย่างไม่ลำบากมากนัก แต่ด้านขวาณัฐนิชาที่ตัวเตี้ยกว่าทำให้ครูชัยต้องก้มลงมากกว่าปกติ พอทั้งสองคนโดนหอมเสร็จก็รีบเช็ดแก้มตัวเองเป็นการใหญ่ ครูชัยได้แต่แอบขำจากนั้นเขาก็ลงมือต่อ มือที่โอบเอวของเด็กสาวทั้งสองไว้ค่อยๆเลื่อนไปสัมผัสโคนขาของเด็กสาวลูบไล้เล่นอย่างเบามือ "ครูชัยคะ...ถ้าใครมาเห็นเข้า เดี๋ยวจะซวยกันหมดนะ...หนูว่าเลิกเหอะครู" ชลดาพยายามเกลี้ยกล่อมครูชัย แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะนอกจากเขาจะไม่ยอมหยุดแล้ว แรงนวดของครูชัยยังดึงเอากระโปรงของเธอทั้งสองลอยสูงขึ้นด้วย เพื่อนรักรีบเอามือซุกกระโปรงกันให้วุ่น ต่างฝ่ายต่างปกป้องโคนขาของตัวเองสุดฤทธิ์ "โว้ย!...ไอ้ครูชัยบ้า หยุดนะ!" ณัฐนิชาทนอยู่เฉยไม่ไหวระบายอารมณ์ด้วยการด่าครูชัย "เป็นเด็กเป็นเล็กพูดจาหยาบคายกับครูได้เหรอ นี่แน่ะ!" ครูชัยหันไปหาเจ้าของเสียงด่าระดมหอมแก้มไซร้ซอกคอประหนึ่งจะทำโทษเธอ กลิ่นตัวหอมๆยามเช้าของณัฐนิชารัญจวนใจจนครูชัยไม่อยากหยุด ทิ้งให้ชลดาได้แต่มองเพื่อนรักโดนซุกไซร้อยู่เงียบๆด้วยไม่อยากตกชะตากรรมเดียวกัน <อูยยย...พอซักทีสิครูชัย ฮือๆๆ เจ๊ปลา...ช่วยเราด้วย....อ๊อยยยย> ณัฐนิชาพยายามผลักครูชัยให้ออกห่างจากตัวพลางส่งสายตาละห้อยขอความช่วยเหลือไปยังเพื่อนรักของเธอ แต่ก็ไร้การตอบสนอง เด็กสาวจำต้องหาทางออกด้วยตัวเอง "ครูชัย...พอแล้วๆ พอได้แล้ว หนูจะไม่พูดหยาบแล้วววว...ไม่พูดแล้ว!" ในที่สุดครูชัยก็ยอมหยุดซะที เด็กสาวเงยหน้าแดงๆขึ้นมามองครูชัยให้แน่ใจว่าเขาหยุดแล้วจริงๆพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ ความเสียวจากการซุกไซร้ของครูชัยเกือบทำเธอควบคุมตัวเองไม่อยู่
แม้ครูชัยจะแข็งแรงกว่าเด็กสาวทั้งสอง แต่มือเดียวของเขาต้องยื้อยุดกับสองมือของลูกศิษย์ทำให้งานของเขาเป็นไปอย่างยากลำบาก "เอามือออกเร็วๆ อย่าดื้อกับครูสิ" ครูชัยออกคำสั่งใหม่ สร้างความไม่พอใจให้สองสาวน้อยยิ่งนัก ความคิดของชลดาที่ว่าครูชัยจะไม่ทำอะไรบ้าๆนั้นผิดถนัด "แต่ว่า...ครูชัยคะ...ว๊าย!" ชลดากำลังจะเอ่ยปากปฏิเสธ แต่ก็ถูกครูชัยหันมาซุกไซ้เล่นงานเธอ ด้วยความที่เป็นคนเรียนรู้เร็ว เด็กสาวรีบแก้เกมก่อนจะสายเกินไป "อุ๊ยๆ! ครูชัยคะ...หนูไม่เถียงแล้ว ไม่เถียงแล้วววว" แม้จะเสียดายอยู่บ้างแต่ครูชัยก็หยุดซุกไซ้ชลดา อย่างน้อยทั้งสองสาวก็ได้บทเรียนแล้วว่าไม่ควรขัดใจเขา เด็กสาวมองหน้ากันและกัน ค่อยๆเอามือออกจากระโปรงของตนพร้อมๆกันด้วยใจระทึก <โว้ย! จะไงดีเนี่ยะ ขัดใจครูชัยก็โดนหอม แต่ถ้าไม่ขัดครูชัยล่ะก็...มีหวังได้เจ็บตัวอีกแน่เลย...> ณัฐนิชาบ่นในใจ ทั้งๆที่รู้ว่าจะเจอกับอะไรแต่ทั้งสองสาวก็เลือกหนทางที่จะเจ็บตัวมากกว่า "เอามือมากอดคอครูไว้ดีกว่า...เร็ว" ครูชัยสั่งเพิ่ม ท่อนแขนเด็กสาวพาดคอครูชัยกอดเอาไว้หลวมๆ "ถ้าใครปล่อยมือออกจากคอครู...จะต้องโดนทำโทษนะจ๊ะ" สิ้นคำสั่งสุดท้ายเด็กสาวทั้งสองหันควับไปมองหน้าครูชัยเหมือนต้องการจะเถียง แต่ในที่สุดก็ไม่มีเสียงใดๆหลุดออกมาจากปากของเด็กทั้งสอง จะมีก็แต่เสียงลมหายใจแห่งความสิ้นหวังเท่านั้น เมื่อเห็นลูกศิษย์โปรดทั้งสองตกอยู่ในกำมือของเขาเช่นนี้แล้วครูชัยก็ไม่ปล่อยโอกาสให้เสียเปล่าไป มือของเขาจับชายกระโปรงนักเรียนของลูกศิษย์ยกสูงขึ้นจนเผยให้เห็นกางเกงในของทั้งสองสาวปรากฏให้เห็นกันทั้งสามคน กางเกงในของณัฐนิชาไม่ผิดไปจากที่ครูชัยคาดหมายไว้เท่าไหร่นัก คอลเล็คชั่นหมีพูห์ตัวสุดท้ายโผล่มาให้ครูชัยได้ยลโฉม ณัฐนิชาก้มหน้าก้มตาด้วยความอาย เพราะตรงข้ามด้านที่เธอนั่งนั้นชลดากำลังโชว์กางเกงในผ้าไหมสีชมพูที่ดูเซ็กซี่ยิ่ง ครูชัยไม่เสียเวลาพิจารณาความแตกต่างของมันมากนัก เขาสนใจความแตกต่างของไอ้ที่อยู่ในกางเกงในมากกว่า หลังจากเลื่อนมือทั้งสองข้างขึ้นจนไปถึงขอบเอวกางเกงในของลูกศิษย์สาวแล้ว ครูชัยค่อยๆเบียดนิ้วแทรกผ่านเนื้อผ้าเข้าไปคว้าสมบัติที่อยู่ภายในท่ามกลางเสียงหัวใจที่เต้นถี่อย่างไม่เป็นจังหวะของเด็กสาวทั้งสอง
นิ้วกลางครูชัยเลื่อนไปสัมผัสปุ่มต้องห้ามของลูกศิษย์ ณัฐนิชามีอาการขากระตุกเล็กน้อย ฝ่ายชลดามีเพียงเสียงซื๊ดเล็กๆหลุดออกมาเท่านั้น เนินเสียวของเงือกสาวที่เริ่มมีขนอ่อนๆขึ้นรำไรให้สัมผัสที่แตกต่างจากเนินเสียวกลมเกลี้ยงของณัฐนิชา แต่กระนั้นก็ไม่ทำให้อารมณ์ใคร่ของครูชัยลดลงไปเลยแม้แต่น้อย ความแตกต่างของสองเพื่อนรักชวนให้ครูชัยอยากรู้อยากลองมากยิ่งขึ้น นิ้วของเขาถูวนบี้บดติ่งเสียวทั้งสอง ณัฐนิชาและชลดาเกาะคอครูชัยแน่นเพราะความเสียวที่ไหลทะลักเข้ามาหาพวกเธอ "อู๊ยยยยสสส์ ครูชายยยย อ...อาาา" ใบหน้าอุ่นๆแดงๆของเด็กสาวทั้งสองซุกซบหน้าอกครูชัยอย่างลืมตัว เสียงครางของพวกเธอดังออกมาปะปนกันจนครูชัยจับไม่ได้ว่าใครร้องว่าไงบ้าง ครูชัยเริ่มรุกไล่หนักขึ้น นิ้วกลางกรีดผ่าร่องเสียวของเพื่อนรักทั้งสองจมหายลงไปเรื่อยๆ ครูชัยหลับตาซึมซับความรู้สึกภายในร่องเสียวทั้งสอง เมื่อเปรียบเทียบพร้อมๆกันเช่นนี้เขาก็ได้ข้อสรุปว่าร่องเสียวของณัฐนิชาคับแน่นและตอดเก่งกว่าชลดาเป็นไหนๆ แต่ถึงแม้จะตอดเก่งมากเท่าไรแต่สัมผัสภายในร่างกายของลูกศิษย์ทั้งสองก็ช่างอ่อนโยนต่อเขายิ่งนัก ชวนให้อารมณ์ใคร่ของครูชัยคุกรุ่นขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มซอยนิ้วกลางเข้าออกอย่างมีจังหวะ ฝ่ายที่ทนไม่ไหวไม่ใช่ใครอื่น นั่นก็คือณัฐนิชาหัวหน้าห้องที่มีตำแหน่งหน้าที่ใหญ่โตเกินขนาดอวัยวะเพศของตนนั่นเอง นิ้วดุ้นใหญ่ของครูชัยที่แทรกเข้าไปสู่ภายในร่องเสียวเธอ ความอึดอัดและเสียวซ่านดันอารมณ์ใคร่เด็กสาวให้กระเจิดกระเจิงแซงหน้าเพื่อนรัก "ครูชัย...อ๊ออยยยย พอแล้วๆครู ...หนูทนไม่ไหวแล้ววว หยุดก่อนนน!" ณัฐนิชาขอร้องครูชัยด้วยน้ำเสียงที่เสียวซ่านแบบที่ชลดาไม่เคยได้ยินมาก่อน เงือกสาวตัวน้อยได้แต่นั่งเสียวไปพร้อมๆกับเธอ ณัฐนิชาเสียวจนลืมตัว มือที่ใช้เกาะคอครูชัยเธอเอามาจับแขนครูชัย ชลดาทีแรกที่เห็นก็นึกว่าเพื่อนรักจะดึงมือครูชัยออก แต่พอดูๆไปก็เห็นเธอเอาแต่กำข้อมือครูชัยเอาไว้ ดูเหมือนไม่อยากให้ครูชัยถอนมือออกซะมากกว่า ชลดาเองพอเห็นดังนั้นก็อยากจะทำเหมือนเพื่อนของเธอบ้าง แต่ก็ยังพอมีสตินึกขึ้นได้ว่าครูชัยสั่งไว้ยังไง ฝ่ายครูชัยเห็นณัฐนิชาทำผิดกฏที่เขาตั้งเอาไว้แต่เขาก็ไม่ว่าอะไร ยังบรรจงสำเร็จความใคร่ให้เด็กสาวทั้งสองต่อไป จนกระทั่งใกล้ถึงฝั่งฝันของณัฐนิชาแล้ว ครูชัยกลับทำสิ่งที่เด็กสาวไม่คาดฝัน จู่ๆเขาก็ชักมือออกจากร่องเสียวณัฐนิชา นอกจากนี้ยังคว้าข้อมือทั้งสองแล้วกอดเธอไว้อีก "ครูชัย...จะทำอะไรน่ะคะ อย่าเพิ่งหยุดสิปัดโธ่!" ความเสียวที่ไม่สิ้นเสร็จของณัฐนิชาทรมานจิตใจเธอยิ่งนัก มือของเธอไม่สามารถเลื่อนลงไปจับร่องเสียวระบายความใคร่เองได้เพราะครูชัยกอดเธอจนแน่น [อูยยย ครูชัยนะครูชัย! อยู่ๆนึกทำบ้าอะไรขึ้นมาอีกเนี่ยะ...] เด็กสาวผู้น่าสงสารขาสั่นพั่บๆให้ครูชัยมองด้วยความสะใจ "เจ๊ปลา...ช่วยเราด้วย อ๊ออยยยย อาาาา" ณัฐนิชารู้ตัวว่าพึ่งครูชัยไม่ได้ หันไปขอร้องเพื่อนรักแทน "อูยยยย..ไม่ได้หร...หรอก แน๊พ อาาา...เดี๋ยวเราโดนครูชัยทำโทษอาววว" ชลดาให้เหตุผลไปอย่างนั้น จริงๆแล้วเธอก็เสียวไม่แพ้ณัฐนิชา เรี่ยวแรงที่จะไปช่วยเหลือเพื่อนรักจึงแทบไม่มีเลย หัวหน้าห้องคนเก่งหมดที่พึ่ง เธอจำต้องบำบัดความใคร่ด้วยตัวเธอเอง ณัฐนิชาแยกขาออกจากกันนั่งคร่อมน่องขาขวาของครูชัย พอได้ตำแหน่งที่เหมาะสมแล้วเธอก็ไม่รอช้า หัวหน้าคนเก่งบี้บดถูไถติ่งเสียวของเธอกับน่องของครูชัย สะโพกของเธอโยกขึ้นโยกลงหมายจะให้เม็ดสวาทของเธอแหลกคาน่องของเขา ณัฐนิชาตัวสั่นไม่หยุด ใบหน้าเธอแดงซ่าน ลมหายใจเธอดังก้องไปทั่วสวนหลังห้องงานไม้ ทิ้งให้คุณครูและเพื่อนสุดที่รักของเธอได้แต่จ้องมองพฤติกรรมของเธออย่างสนอกสนใจ "ฮือๆๆ...ครูชัยปล่อยหนูนะ ไม่เอาแบบนี้...ไม่...ไม่...ม่ายยยยยย อาาาา" ในที่สุดหัวหน้าห้องตัวน้อยก็ถึงสวรรค์ของเธอด้วยความเหนื่อยอ่อน น้ำเสียวเธอไหลซึมออกมาเปียกกางเกงครูชัยเป็นดวง ณัฐนิชานอนเอนหลังพิงครูชัยอย่างคนหมดแรง ตาเธอเหม่อลอยดื่มด่ำกับความเสียวซ่านที่เพิ่งผ่านพ้นเธอไป เบื้องหน้าเด็กสาวชลดายังคงถูกครูชัยล้วงร่องเสียวอยู่ อาจเป็นเพราะมือข้างที่ไม่ถนัดของครูชัยหรือไม่ก็เพราะชลดาอดทนได้ดีกว่าเธอ "ไง..เจ๊ปลา แน๊พเค้าเสร็จไปก่อนแล้วนะ จะยอมแพ้เค้าเหรอ?" ครูชัยเอ่ยถามเย้าแหย่ชลดา จะเป็นด้วยเหตุใดก็ไม่รู้แต่ณัฐนิชากลับรู้สึกภูมิใจในตัวเองกับคำพูดคำนี้ของครูชัยเหลือเกิน ฝ่ายชลดาราวกับจะนึกขึ้นได้ พอครูชัยพูดจบประโยคเธอก็เริ่มออกอาการทันที สะโพกของเธอเริ่มแอ่นรับการบุกทะลวงของครูชัย มือที่กอดคอครูชัยเริ่มอยู่ไม่นิ่ง ทั้งบีบทั้งเหนี่ยวจนคอครูชัยแดงไปหมด ลมหายใจแรงๆของเธอลอยมาถึงณัฐนิชาที่นอนเหนื่อยอ่อนอยู่ข้างๆ "อื้อออ....อืมมม อาาาาา" และแล้วเสียงของชลดาก็ขาดหายไป กลั้นใจเกร็งร่องเสียวหนีบนิ้วครูชัยแน่นจนกระทั่งเงือกสาวเจ้าปัญญากระโจนขึ้นสู่สวรรค์ของเธอ แต่แม้ว่าเธอจะเหนื่อยอ่อนแค่ไหนแต่เธอก็ยังมีสติเกาะคอครูชัยเอาไว้ได้ ครูชัยปล่อยให้ลูกศิษย์สุดสวาททั้งสองนอนพักซบอกเขาอีกพักใหญ่ โดยมีมือของเขาโอบกอดศิษย์รักทั้งสองอย่างอบอุ่น
ชลดาพอมีแรงลุกขึ้นไหวแล้วแต่ณัฐนิชายังไม่หายเหนื่อยเลย ครูชัยลุกขึ้นยืนโดยประคองณัฐนิชาเอาไว้ไม่ให้ล้มทั้งยืน "เจ๊ปลา...ไปดูลาดเลาให้ครูหน่อยสิ..." ชลดาทำตาโตด้วยความตกใจ "ครูกะว่าจะทำโทษแน๊พซะหน่อย" ครูชัยอธิบายต่อ ไม่ปล่อยให้เด็กสาวถามได้ทัน "ครูชัย...จะบ้าเหรอ นี่มันเจ็ดโมงสิบแล้วนะครู ถ้าใครมาเห็นเข้าล่ะก็...ครูชัยซวยแน่เลย" ชลดาสวมบทเย็นฤทัยเตือนครูชัยด้วยความหวังดี "งั้นเจ๊ปลาก็ดูลาดเลาดีๆสิ ถ้าไม่มีใครเห็น ทุกคนก็สบาย...จริงมั๊ย?" ได้ยินดังนั้นณัฐนิชาก็รีบส่ายหัวใหญ่ แต่เธอไม่ได้อยู่ในมุมที่ชลดากับครูชัยจะมองเห็น ฝ่ายชลดาได้แต่ยืนนึกหนทางอื่นที่จะหยุดครูชัยไม่ให้ได้ทำบ้าๆกับเพื่อนของเธอ "เอาน่า...ดูเสร็จเดี๋ยวครูให้ยา" ครูชัยเสนอรางวัลให้ชลดาทำเอาความตั้งใจของเธอเสียไปเลย "จริงเหรอคะครู?" ชลดาถามเสียงแจ๋ว แต่ฝ่ายณัฐนิชาพอได้ยินก็เอาเรี่ยวแรงที่มีเหลืออยู่น้อยนิดพยายามจะเตือนสติเพื่อน "นี่...เจ๊ปลา แทนที่จะ..อุ๊บ!" ครูชัยเอามือปิดปากณัฐนิชาไม่ให้เธอได้พูดอะไร พอพยักหน้าส่งสัญญาณให้ชลดาเสร็จ ก็ถึงเวลาที่ครูชัยจะทำโทษณัฐนิชาซะที เขารวบขาเด็กสาวรองแผ่นหลังเธอให้นอนลงไปบนพื้นหญ้าบริเวณนั้น "ครูชัย...ครู ปล่อยหนูนะคะ...ขอร้องล่ะ" ณัฐนิชาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเปี่ยมไปด้วยความสับสน กางเกงในลายหมีพูห์ของเธอถูกรูดออกจากตัวโดยไม่ถามความเห็น "ครูชัยขา...ทำโทษแบบอื่นได้มั๊ยอ่ะ?" ณัฐนิชาถามไปทั้งๆที่รู้ว่าครูชัยต้องการอะไรจากเธอ ท่อนเสียวของครูชัยที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าบ่งบอกว่าเธอเหลือโอกาสทำใจอีกไม่นานแล้ว "ครูชัย....." น้ำเสียงสั่นเครือของเด็กสาวชวนให้ครูชัยเงยหน้าขึ้นมอง "เบาๆนะคะ..." ความหวาดกลัวและสับสนแสดงออกมาทั้งทางสีหน้าและน้ำเสียง ครูชัยลูบหัวณัฐนิชาอย่างอ่อนโยน "อยู่นิ่งๆไม่ต้องเกร็งแล้วจะไม่เจ็บมาก โอเค?" ถึงจะไม่เต็มใจนักแต่เด็กสาวก็พยักหน้าตอบครูชัย ท่อนเสียวพอได้รับคำยินยอมก็เหมือนกับจะขยายตัวขึ้นมาได้อีก ครูชัยนำมันเลื่อนเข้าใกล้ร่องเสียวของหัวหน้าคนเก่งเรื่อยๆ ทิ้งให้ชลดาเพื่อนรักชะโงกหน้าลุ้นไปกับทั้งสองคนด้วยความกังวล
แม้จะมีน้ำเสียวฉ่ำชื้นไปหมด แต่ส่วนหัวของครูชัยก็บุกเข้าสู่ร่องเสียวณัฐนิชายากลำบากไม่ต่างจากครั้งแรกของเธอมากนัก "อืออออ....ครูขา..." ณัฐนิชาพยายามถ่างขาให้กว้างที่สุดแล้วแต่ก็ยังรู้สึกอึดอัดอยู่ดี นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเธอยอมรับผิดจริงๆหรืออยากให้ครูชัยทำแบบนี้กับตน เธอคงไม่ยอมให้เรื่องเลยเถิดมาจนถึงตอนนี้แน่ๆ ท่อนเสียวของครูชัยยังคงดันต่อไปส่วนหัวค่อยๆจมหายลงไปทีละนิดๆ ร่องเสียวที่แสนจะตอดเก่งของณัฐนิชาไม่ยอมให้เขาล่วงล้ำเขาไปได้ง่ายๆ "นี่...ครูบอกแล้วไงว่าอย่าเกร็ง" ครูชัยแนะณัฐนิชา "ก็...ก็มันเสียวนี่ครู อื๊ยยย" ครูชัยใช้จังหวะเด็กสาวเผลอ ดันท่อนเสียวของเขาเข้าไปได้อีกระยะหนึ่ง จนกระทั่งจมหายเข้าไปได้แล้วครึ่งอัน "ได้ครึ่งทางแล้ว...คนเก่ง อีกครึ่งเดียวเองนะจ๊ะ" เสียง
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น