เจาะเวลาหาฉิมพลี (ภาคยุทธจักร) ตอนที่ 38 บันทึกพู่กัน
ยูอันถอนพู่กันออกจากช่องทางรักของศิษย์สาว
ตัวพู่กันเต็มไปด้วยคราบสีขาวติดเต็มไปหมด หลังจากพัวพันกันมาสองสามยก
ทำเอาสองศิษย์สาวที่เพิ่งเจอกับความใหญ่ขนาดนี้ ถึงกับทรุดหมดเรี่ยวแรงไปทั้งคู่
ตรงปากช่องทางรักที่เคยสวยงามแบะอ้าออกจนแทบมองลึกเข้าไปถึงข้างใน
กลีบบวมเป่งแดงแถมมีร่องรอยการปริฉีกอย่างเห็นได้ชัด
แต่ยูอันรู้สึกยังไม่สาสมใจ ขณะจะเดินเครื่องในยกต่อไป
เสียงกระดิ่งก็ดังกังวานขึ้นที่ด้านหน้าประตู
พร้อมกับศิษย์สาวอีกคนที่รีบเดินเข้ามา
" ท่าน ...!!! "
ศิษย์สาวหน้าใหม่ที่เพิ่งเข้ามาร้องอุทาน
แล้วเอามือปิดปากอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
เมื่อเหลือบเห็นพู่กันยักษ์ของยูอันที่ตั้งผงาดพร้อมรบอย่างน่ากลัว
ยิ่งมีคราบสีขาวขุ่นติดเต็มไปหมดเช่นนี้ ทำให้แขนขาสั่นไป
หมด
แถมเห็นสองศิษย์สาวที่นอนแผ่อย่างหมดสภาพเข้าให้อีก ทำเอาในสมองว่างเปล่าไปทันที
ได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
" แม่นาง ..."
เสียงของยูอันที่เรียก ทำเอาศิษย์สาวหน้าใหม่ ได้สติกลับมา
รีบเบือนหน้าหนีจากพู่กันยักษ์ของยูอัน แล้วพูดขึ้นว่า
" การทดสอบจะเริ่มขึ้นแล้ว ท่านตามข้ามาเถิด "
พูดจบก็ทำท่าจะเดินออกจากห้องไป แต่เห็นยูอันยังไม่ยอมขยับตัว
จึงพูดเร่งอีกว่า
" นี่ท่าน รีบตามมาสิ อย่ามัวแต่โอ้เอ้อยู่เลย "
ยูอันก้มมองตัวเอง แล้วจึงเอ่ยถามออกไปว่า
" ออกไปในสภาพนี้ ? "
ศิษย์สาวหน้าใหม่พอฟังก็ทราบที่ยูอันสงสัย จึงเอ่ยตอบว่า
" ใช่แล้ว มิต้องสวมเสื้อผ้า อ่อ.... "
ศิษย์สาวหน้าใหม่ เดินเข้ามาใกล้ยูอันอย่างหวาดๆ ก่อนจะคุกเข่า
ใช้ผ้าเช็ดคราบรักสีขาว ออกจากพู่กันของยูอัน มือน้อยๆสั่นเกร็งไปหมด
ยิ่งมาเห็นใกล้ๆหน้าแบบนี้ แถมได้จับเช็ดถู ทำเอาแข้งขาจะหมดแรงเอาเสียดื้อๆ
" ไปกันเถอะ "
ศิษย์สาวหน้าใหม่เอ่ยอีกครั้ง พร้อมกับเดินนำยูอันออกจากห้อง
คราวนี้ยูอันก้าวเดินตามไปแต่โดยดี
ห้องทดสอบอยู่ไม่ไกลจากห้องอาบน้ำ ยูอันที่ต้องเดินเปลือยกายก็รู้สึกแปลกๆ
อยู่บ้าง ตอนนี้สติของยูอันได้กลับมาอยู่ในโหมดปรกติแล้ว
พู่กันก็กลับมาอยู่โหมดสงบเช่นกัน
" ท่านเข้าไปเถิด "
ศิษย์สาวหน้าใหม่เอ่ยขึ้นแล้วเดินจากไป
ยูอันมองตามนิดหนึ่งก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าห้องไป ในห้องมีเตียงขนาดใหญ่
ที่มองดูก็รู้ว่าสร้างขึ้นมาอย่างแข็งแรง ผ้าปู ปลอกหมอน ล้วนเป็นสีชมพูงดงาม
ยูอันเห็นก็พอคาดเดาๆได้ลางๆว่า จะต้องทดสอบอะไร
ในห้องไม่มีโต๊ะ เก้าอี้ จะมีก็เพียงเตียงใหญ่เท่านั้นที่วางอยู่กลางห้อง
ยูอันที่ยืนเปลือยอยู่ รู้สึกโล่งๆ ชอบกล
จึงเดินไปนั่งที่ขอบเตียงพร้อมคว้าหมอนมาปิดตรงกลางลำตัวไว้ แต่ไม่ทันจะได้คิดอะไร
เสียงกระดิ่งก็ดังขึ้นอีก พร้อมมีคนเดินเข้าห้องมาอีกสี่คน
สามในสี่เป็นศิษย์สาวรูปร่างหน้าตาสะสวย แต่อีกผู้หนึ่งน่าจะเป็นผู้อาวุโสของสำนัก
เพราะดูๆแล้วน่าจะมีอายุมากกว่าสี่สิบปี
ศิษย์อาวุโสผู้นั้น เอ่ยขึ้นว่า
" ผู้เข้ารับการทดสอบ ออกมายืนที่นี่ "
ยูอันได้ยินก็ลุกขึ้นแต่ยังไม่ก้าวเดิน
ในมือยังกำหมอนปิดส่วนกลางของลำตัวอยู่ ขณะลังเลๆว่าจะเอาอย่างไรดี
ศิษย์อาวุโสที่กำลังมองอยู่ก็ได้พูดขึ้นว่า
" หมอนมิต้องเอามา "
ยูอัน ได้แต่ค่อยๆเอาหมอนวางไว้ที่ขอบเตียง แล้วเดินออกมา
ขณะเดินยังเห็นสามศิษย์สาวที่จ้องมา ต่างพากันหน้าแดงก่ำกันไปหมด
ไม่ทราบว่าพวกนางคิดอะไรกัน
" ขั้นแรก จะทำการบันทึกพู่กันก่อน "
ศิษย์อาวุโสพูด ยูอันยังไม่ทันได้ถามว่าบันทึกพู่กันมันคืออะไร
ศิษย์สาวสองนางก็พากันเดินเข้ามา คุกเข่า
พร้อมทั้งใช้สายวัดทำการวัดขนาดพู่กันของยูอันอย่างละเอียด
เห็นพวกนางวัดๆแล้วจดๆลงในสมุดอยู่พักหนึ่งแล้วหยุด ดูท่าว่าคงจะวัดเสร็จแล้ว
ศิษย์อาวุโสเห็นดังนั้น จึงหันมาหายูอันแล้วพูดขึ้นว่า
" ต่อไปจะบันทึกขณะที่ผงาดตัวเต็มที่ เจ้าทำให้มันแข็งขันขึ้นมาได้หรือไม่
? "
" ห่ะ - - "
ยูอันได้แต่อุทานแล้ว ยืนทื่อ - -
ให้ยืนเปลือยกายต่อหน้าคนแปลกหน้าตั้งสี่คนแบบนี้ มันจะ ผงาด ขึ้นมาไงไหว
อย่าว่าแต่มันเพิ่งผงาดไปกับสองศิษย์สาวในห้องอาบน้ำมาสามยกแล้ว
[post]
ทั้งสี่คนเหมือนจะรอไม่ไหว ศิษย์อาวุโสจึงหันไปพยักหน้ากับศิษย์สาวผู้หนึ่ง
ศิษย์สาวผู้นั้นสะท้านขึ้นทันที แล้วค่อยๆเดินก้มหน้าแดงก่ำเข้ามาหายูอัน
ยูอันมองตามแล้วก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
เมื่อเห็นศิษย์สาวคนนั้นคุกเข่าที่เบื้องหน้าตัวเอง
แล้วเริ่มใช้มือนุ่มนิ่มปลุกเร้าเจ้ายูน้อย
ศิษย์วังร้อยบุปผา มีความสามารถจริงๆ แม้ยูอันจะอายๆเขินๆอยู่บ้าง
แต่พอเจอมือที่นุ่มๆพร้อมการปลุกเร้าที่ไม่ธรรมดา
ไม่ช้าเจ้ายูน้อยก็ผงาดขึ้นมาอีกครั้ง ยูอันเองทีแรกคิดว่า
นอกจากมือนุ่มๆแล้วบางทีอาจจะถูกปลุกเร้าด้วยปากและลิ้นด้วยก็รู้สึกผิดคาด
เพราะศิษย์สาวเพียงใช้มือเท่านั้น เอ...หรือสมัยนี้เค้ายัง
ไม่ใช้ปากกับส่วนนี้กันนะ
" โอ๊ะ!!! "
เจ้าของมือนุ่มนิ่มอุทานออกมา แล้วรีบเบี่ยงศีรษะหลบมาทางด้านข้าง
เพราะเจ้ายูน้อยที่ขยายขนาดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนมือน้อยๆของนางไม่สามารถจับยึดได้
แถมผงาดเด้งขึ้นมาด้วยความยาวที่คาดไม่ถึง แทบจะตวัดใส่ปลายคางของนางเข้าให้แล้ว
สองศิษย์สาวที่เหลือก็จ้องมองจนตาค้างเช่นกัน
ศิษย์อาวุโสที่ผ่านโลกมามากกว่า ได้สติขึ้นก่อน จึงร้องสั่งขึ้นว่า
" รีบบันทึกโดยด่วน "
สองศิษย์สาวที่เหลือได้สติก็รีบกุลีกุจอเข้ามาวัดๆบันทึกๆกันยกใหญ่
จากนั้นส่งสมุดบันทึกให้ศิษย์อาวุโสตรวจดู เมื่อพบว่าบันทึกเรียบร้อยดีแล้ว
ศิษย์อาวุโสจึงกล่าวขึ้นว่า
" ผู้เข้ารับการทดสอบ จงฟังให้ดี ต่อไปเป็นการทดสอบความสามารถบนเตียง
หน้าที่ของเจ้าก็คือ ร่วมรักกับตัวแทนของแต่ละหมู่ตึกที่ส่งมา หมู่ตึกละสองคน
อย่างที่เจ้าคงทราบมาก่อนหน้าว่า วังของเรามีทั้งหมด 5 หมู่ตึก นั่นก็แปลว่า
จะมีศิษย์สาวทั้งหมดสิบคน เมื่อเจ้าร่วมรัก จงทำให้ศิษย์คนนั้น
ขึ้นสู่จุดสูงสุดสองครั้งภายในเวลาชั่วธูปหนึ่งดอก เมื่อทำสำเร็จ
คนต่อไปจะเข้ามาต่อ หากทำได้สามคนขึ้นไปเจ้าจะถูกบรรจุเป็น บุรุษพู่กันไม้
หากทำได้ห้าคนขึ้นไปจะถูกบรรจุเป็น บุรุษพู่กันเหล็ก
เจ็ดคนขึ้นไปจะถูกบรรจุเป็นบุรุษพู่กันเงิน
เก้าคนขึ้นไปจะถูกบรรจุเป็นบุรุษพู่กันทอง เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? "
" แล้วหากทำได้ทั้งหมดสิบคนเลยเล่า ? "
ยูอันถามไปงั้นๆ ไม่ได้คิดอะไร คิดไม่ถึงว่าจะเรียกเสียงหัวเราะคิกคัก
จากสามศิษย์สาวได้ ศิษย์อาวุโสที่สีหน้าเคร่งเครียดก็มีสีหน้าผ่อนคลายลง
พร้อมกับตอบยูอันว่า
" ตั้งแต่วังเราเริ่มมีการทดสอบบุรุษพู่กันมา ยังมิมีเหตุการณ์เช่นนั้น
อย่าว่าแต่สิบคน กระทั่งบุรุษพู่กันเงิน จวบจนบัดนี้ยังมีแค่คนเดียว
บุรุษพู่กันทองนั้นยังมิมีใครได้รับการแต่งตั้งมาก่อน "
" ที่แท้เป็นเช่นนี้..."
" เจ้าจงระวังไว้ให้ดี
หากเจ้าหลั่งน้ำรักออกมาแล้วไม่สามารถผงาดขึ้นใหม่ภายในระยะเวลาชั่วธูปครึ่งดอก
จะถือว่าการทดสอบเสร็จสิ้นลงทันที ดังนั้นจงอย่าหลั่งออกมาโดยง่าย "
ศิษย์อาวุโสให้คำแนะนำ ยูอันพอฟังแล้วคิดตามก็รู้สึกว่าน่าจะพอไหว
สามคนก็ผ่านแล้ว อย่าว่าแต่เจ้ายูน้อยมันฟื้นตัวได้เร็วมากอยู่แล้ว
ระยะเวลาชั่วธูปครึ่งดอกไม่น่าจะมีปัญหา แต่คลายใจได้ไม่ทันไร ก็ต้องใจหายวาบ
เมื่อเห็นกระถางธูปที่เพิ่งมีศิษย์สาวอีกผู้หนึ่งเดินถือเข้ามา นี่มันธูปอะไรกัน
!!! ทำไมมันสั้นขนาดนี้ละเนี่ย ความยาวมีเพียงครึ่งเดียวของธูปที่ขายทั่วไป
ถ้าเป็นธูปทั่วๆไป 1ดอกจะใช้เวลาประมาณ 20 นาที แต่ไอ้ธูปของวังร้อยบุปผาเนี่ย
มันหดเหลือครึ่งเดียว 1ดอกก็คงสัก10 นาที ครึ่งดอกก็ 5 นาทีสินะ - -
เผลอยืนคิดอยู่คนเดียว พอเหลือบตามองอีกที
คนอื่นๆในห้องก็พากันเดินออกไปกันหมดแล้ว ยูอันเดินไปที่เตียง ไม่ทันจะนั่ง
เสียงกระดิ่งก็ดังขึ้น พร้อมกับประตูที่เปิดออก มีเสียงประกาศดังมาจากหน้าห้องว่า
" คนแรก จากหมู่ตึกโบตั๋น "
ยูอันพอมองเห็นร่างงดงามที่เดินเข้ามา ก็ยิ้มขึ้นด้วยความลิงโลด
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คุยกันท้ายตอน
กลับมาแล้วครับ
ยังไม่ตายนะ - -
ต้องขออภัยทุกๆคนเลย ไม่มีคำแก้ตัวใดๆครับ พอมีเวลาและสมองโล่งๆก็กลับมาได้
หลายๆท่านที่ติดตามถามไถ่ ไม่ว่าจะทางคอมเม้นท์ ทางเมลล์ ขอบคุณครับ คุณ PK
พี่เอี่ยม คุณพลอย
เว็บหน้าตาเปลี่ยนไปเนอะ *-* อ๊ะ ไหงภาคแรก ที่หายไปจากเว็บนิยาย
กลับโผล่ขึ้นมาได้ละเนี่ย !!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น