เจาะเวลาหาฉิมพลี (ภาคปัจุบัน) ตอนที่ 3 แบบนี้จะหายง่วงมั้ย..

เจาะเวลาหาฉิมพลี (ภาคปัจุบัน) ตอนที่ 3 แบบนี้จะหายง่วงมั้ย..

"ยู....ชอบเอเหรอ ?" คำถามที่เก๋ถามมา ทำเอาผมสะดุ้ง แย่จริงๆดันคุยกันแบบเปิดกล้อง สีหน้า ท่าทางของผมตอนนี้ เก๋คงเห็นหมดแล้ว

"เอ่อ...."กลายเป็นว่า ไม่รู้จะตอบยังไง  ถ้าตอบว่าใช่ ชอบเอ  จากนี้ไปผมคงหมดโอกาสที่จะจีบเก๋อีก ดีไม่ดี จะไม่ได้เปิดกล้องคุยกันเกือบทุกวันๆแบบนี้อีก 
          ถึงผมจะไม่คนหล่อเทพ แต่คิดว่าหน้าตาก็พอดูได้ บวกกับความที่เป็นคนเรียนเก่งที่สุดในชั้น ผมรู้สึกว่าเก๋ก็คงรู้สึกอะไรกับผมบ้าง ไม่งั้นคงไม่เปิดกล้องคุยกันทุกวันๆแบบนี้ ใช่มั้ยครับ

"บอกมาเถอะนะ  เค้าอยากรู้"เก๋ พยายามเอาคำตอบจากผม

"ทำไมถามแบบนี้ละ " ในที่สุดผมก็โต้ตอบกลับไปได้ประโยคนึง หลังนิ่งมาสักพัก - -

"เพื่อนเราบอกว่า เวลาเรียนเห็นยูแอบมองเอบ่อยๆน่ะ  แล้วช่วงนี้ยังอยู่ติวพิเศษตอนเย็นด้วยกันอีก  เอน่ารักใช่มั้ยละ รูปร่างก็ดีมากๆ"

ก็พอๆกันนั่นละ ผมนึกในใจ - -*

"ชอบก็บอกว่าชอบซิ เค้าไม่บอกใครหรอก"เก๋ยังพยายามต่อไป

"เรามองเฉพาะตอนง่วงๆอ่ะ  " อ่าวเวง หลุดปากออกไปจนได้ -*-

"หาาา อะไรนะ มองเฉพาะตอนง่วง มันยังไงอ่าาา  ไม่เข้าใจอ่ะ "สีหน้าเก๋ดูงงๆ แถมจ้องหน้าผมเหมือนจะหาอะไรบนหน้าผมงั้น -*-

"ไม่เข้าใจอ่าา ขยายหน่อยๆ เร็วๆๆ  อยากรู้ๆ"เก๋เร่งมาอีก  คำว่า ขยายหน่อย  เป็นคำพูดติดปากของเก๋ เวลาที่มีอะไรไม่เข้าใจแล้วต้องการให้อธิบายเพิ่ม

"ก็เวลาง่วงๆ ก็เหลียวๆไปมองไง มองละมันไงล่ะ หายง่วงขึ้นมาได้น่ะ " ผมตอบไปเสียงเบาๆ ตะกุกตะกักจนตัวเองรู้สึกได้

"ทำไมมองละหายง่วงล่ะ มันยังไงอะ ขยายๆ" ดูเก๋จะกระตือรือล้นขึ้นมากกว่าเดิมอีก

"......จะบอกไงล่ะ มันอธิบายไม่ถูก" ผมพยายามบ่ายเบี่ยง จะให้บอกได้ไงว่า มองขา มองก้นแล้วเกิดอารมณ์ เลยหายง่วง -*-

"แล้วมองอะมองส่วนไหน"

"ขา ก้น" ผมตอบในใจ  เฮ้ยยยย ไม่ใช่ในใจแล้ว -*-หลุดปากออกเสียงไปได้ไงวะ -*-

"หาาาาาาา " เสียงเก๋ดูตกใจในคำตอบของผม 
          ร้องหาา เสียงดังละนิ่งไปเลย  ผมเองก็ช๊อคเหมือนกัน หมดสิ้นกันละ ภาพพจน์กรู  นี่ถ้าเกิดเก๋ไปบอกคนอื่น หรือไปบอกเอ  นี่เรียกว่าแห้วแบบสัมบูรณ์เลย -*- มองหน้าใครไม่ติดอีกแล้ว  จากเด็กเรียนดีกลายเป็นเด็กหื่นโรคจิต กำเวง -*- ในใจอยากจะพูดไปว่า ล้อเล่นน่า   แต่ดูจะไม่ทันละ

"ไปนอนละนะ"เก๋พูดออกมา แล้วก็ออฟไลน์

          นรกชัดๆ -*- งานเข้าแล้วว  2 งานซ้อนๆ  กับเอ ก็ยังร่อแร่ๆ มาต่อด้วยเก๋อีก จบสิ้นละชีวิตรักมัธยม ผมนั่งคอตกอยู่บนเก้าอี้  ไม่มีแรง ไม่มีกะจิตกะใจคิดจะทำอะไร 
          คืนนั้นนอนพลิกตัวไปๆมาบนเตียงอยู่นานมาก ทำไงก็นอนไม่หลับ  จำไม่ได้ว่าวูบหลับไปตอนไหน
..............................................................................................................................................................
        
          แม่มาปลุกผมตอนเช้า เพราะเห็นไม่ตื่นสักที  ผมงัวเงียๆลุกขึ้นมาแบบไม่เต็มใจนัก คงเพราะนอนน้อย ข้าวเช้าก็ไม่ได้กินเพราะสายมากแล้ว
          กว่าจะไปถึงโรงเรียนได้เรียกว่าแทบจะไม่ทัน
          เข้าห้องเรียนก็เจอ เอ ปรกติ เอ จะทักทายๆ ไม่ก็หันมายิ้มทักทาย  แต่วันนี้พอเห็นหน้าผม ดูเอจะหลบสายตา ทำเป็นมองไม่เห็นซะงั้น  ผมวิตกจริตแล้วครับ -*-
หรือเก๋จะเล่าให้เอฟังแล้วเนี่ย  ไม่มั้งคงไม่เล่า เค้าไม่สนิทกันขนาดนั้น ..-*- นึกหาเหตุผลปลอบใจตัวเองไป
          เพราะมาสายโต๊ะประจำของผมถูกเพื่อนๆคนอื่นยึดไปแล้ว  ปรกติผมมาเช้า จะเลือกโต๊ะแถวหน้าๆที่มองเห็นกระดานชัดเจน คนอื่นในห้องก็เช่นกัน เพราะต่างแข่งขันกันมากในเรื่องการเรียน
          เหลือแต่โต๊ะด้านหลังห้อง  จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน เมื่อคืนนอนน้อยมาก เดี๋ยวจะเผลอหลับขึ้นมา  เลยเลือกโต๊ะด้านหลังห้อง  2คนที่นั่งข้างหน้าเป็นเพื่อนหญิงในห้องที่ตัวใหญ่มาก ช่วยบังเราได้ ถ้าเผลอวูบหลับไป - -
         
          โต๊ะเรียนในห้องจัดวางเป็นคู่ครับ 2คนนั่งติดกันอะไรแบบนั้น แต่ผมนั่งคนเดียวตลอด ไม่มีใครนั่งเรียนเป็นเพื่อน ไม่รู้เพราะว่าผมไม่น่าคบหรือเพราะที่ผมถีบตัวเองจากคนที่สอบเข้าได้ที่ 7 ตอน ม.1 กลายมาเป็นคนที่เรียนได้เกรดสูงสุดตอน ม.3 รึเปล่า เหมือนจะไม่มีใครอยากมานั่งคู่กับผม - -
           กำลังนั่งเคลิ้มๆ  รออาจารย์เข้ามาสอน เสียงหวานๆคุ้นเคยดังข้างๆ

"ง่วงแต่เช้าเลยเหรอ"
          เจ้ยย!!!!! เก๋ ไหงมานั่งนี่วะนิ - -หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง

"นั่งด้วยนะ" พอเหลียวๆมอง  เห็นสายตาเพื่อนๆหลายๆคนในห้อง มองมาที่โต๊ะผมเป็นตาเดียว หลากหลายอารมณ์ในสายตา แต่คงสงสัยนั่นละ
          ทำไมสาวน่ารักสุดๆประจำ ม.3 ถึงมานั่งกับผมได้  เพราะตอนอยู่ที่โรงเรียนเราแทบไม่ได้คุยกัน ไม่มีใครทราบว่าผมกับเก๋ เปิดกล้องคุยกันแทบทุกวัน   พวกเพื่อนผู้ชายในห้อง มองมาที่ผมด้วยความอิจฉา
          แต่ผมตอนนี้ มึนตึ๊บครับ - -  อดเหลียวไปมองที่เอ ไม่ได้ เอก็กำลังมองมาเหมือนกัน สีหน้า สายตาที่มองมา  ผมเดาไม่ถูกว่าเธอกำลังคิดอะไร หรือไม่คิดอะไร ที่แน่ๆคือไม่ยิ้มอย่างแน่นอน - -
..................................................................................................................................................................

          คาบแรกคณิตศาสตร์ ผ่านไป ความง่วง +ความตื่นเต้นที่เก๋มานั่งข้างๆ +สายตาของเอ ที่มองมา ทำเอาผมเรียนไม่รู้เรื่อง  แต่เดี๋ยวมีเวลานั่งอ่านเองก็เข้าใจได้เหมือนกัน
         
          คาบที่2 ภาษาอังกฤษ ความง่วง ที่โดนความตื่นเต้นขับไล่ไป กลับมาเล่นงานผมอีกครั้ง ยิ่งนั่งอ่านเรื่องสั้นกันเงียบกริบทั้งห้อง ตามันลืมแทบไม่ขึ้น  แถมท้ายคาบมีทดสอบ  ท่าจะแย่ ผมคิดในใจ หลังนั่งโงกๆหลายที เห็นท่าจะไม่ไหว ความเคยชินเดิมๆ ทำให้นึกถึง ยาแก้ง่วง  ขึ้นมา
          เดี๋ยวเหลือบไปดูขาสวยๆของเอ คงตาสว่างขึ้นมาได้   ....อ่าว กำ เก๋ที่นั่งข้างๆกำลังจ้องผมอยู่ เหมือนคอยจะจับผิด

"กำลังจะแอบดูขาเออีกละสิ" เก๋เขียนข้อความลงบนสมุดโน๊ตแล้วเลื่อนมาให้ผมอ่าน
-*- พูดไม่ออก  รู้ทันอีก

"ง่วงมากเหรอ" เก๋เขียนต่อ  ผมพยักหน้างึกๆ  และเขียนโต้ตอบไปบ้าง เพราะ เก๋ อาละ ทำให้เรานอนไม่หลับ

"ง่วงแบบนี้เดี๋ยวก็ quiz ได้น้อยหรอก" เก๋หมายถึงแบบทดสอบที่จะทำกันท้ายคาบ  ผมพยายามฝืนใจอ่านเรื่องสั้นต่อ  แต่ไม่ไหว ไม่ทันจบย่อหน้า ก็วูบไปอีก -*-

อุ๊บ!!! สะดุ้งตื่นมาเพราะมีคนเหยียบที่เท้า  เก๋นั่นเอง เหยียบซะแรง ไม่รู้จะหันไปขอบคุณดีมั้ย -*-ที่ปลุก
เริ่มอ่านอีกรอบ แต่ก็ไม่รอด ไม่จบสักทีย่อหน้าแรก วูบไปอีก

อุ๊บ!!! เจ็บ - -  เก๋เหยียบซ้ำอีก แรงกว่าเดิมอีก -*-

"ไม่ไหว ลืมตาไม่ขึ้นเลย" ผมเขียนโน๊ตให้เก๋อ่าน

"ช่วยไม่ได้สินะ  ความผิดเค้าใช่มะเนี่ย"เก๋เขียนมา

"....งั้นแบบนี้จะหายง่วงมั้ย..."เก๋เขียนพร้อมทั้งมองโบ้ยสายตาให้ผมก้มมองที่ด้านล่าง 
         
          ผมกวาดตาตามไป เห็นเก๋ค่อยๆดึงชายกระโปรงสูงขึ้นๆเลยหัวเข่าขึ้นมาๆ ประมาณคืบกว่าๆได้ ต้นขาขาววอกเปล่งประกายออกมา .....

          ส่วน ผมน่ะเหรอ..........หายง่วงตั้งแต่เริ่มแย้ว -.-