แฝดอันตราย ตอนที่39

แฝดอันตราย ตอนที่39
หลังจากบทรักที่เร่าร้อนและอ่อนหวาน เต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่นที่มนุษย์ชายหญิงพึงมอบให้แก่กันจบลงแล้ว ฉัตรรีบอาบน้ำล้างตัวและออกไปจากสังเวียนรักห้องแคบๆ ที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำพร้อมกับแต่งตัวใหม่ อย่างเร่งรีบ จนเสร็จ หวานจึงตามออกมา ร่างเพรียวแต่สัดส่วนเรือนร่างแสนงดงามของเธอ ถูกห่อพันด้วยผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนใหญ่ของโรงแรม เธอเดินเข้ามากอดเบื้องหลังฉัตรชัยไว้อย่างแสนรัก ซบหน้าแนบกับแผ่นหลังแกร่งของเขา "พี่จะไปหาคุณหมิวหรือคะ..." หวานถามเสียงเรียบเบาๆ "เปล่าครับ....พี่จะไปพบ..เอ่อ...นายชัดน่ะ..." ฉัตรชัยตัดสินใจบอกให้หวานรับทราบ ด้วยเกรงว่าเธอจะ
น้อยใจคิดว่าเขา จะกลับไปพบคุ่หมั้น "ให้หวานไปด้วยมั๊ยคะ..." เธอกระซิบถามพร้อมรัดวงแขนกระชับร่างเขาแน่นขึ้น "อย่าเลยจ๊ะ...พี่ไปคนเดียวดีกว่า...พี่มีเรื่องที่จะคุยกับนายชัดหลายเรื่องครับ..." ฉัตรชัยตอบกลับพร้อมยื่นมือแกะวงแขนของหวานออกอย่างวแผ่วเบา แล้วหมุนร่างหันกลับมาเผชิญหน้า ก้มมองจ้องเข้า ไปในดวงตากลมโตใสซื่อของน้องสะใภ้ "พี่..เอ้อ...พี่จะพูดเรื่องของหวานกับพี่ชัดเขาหรือเปล่าคะ..." หวานถามด้วยน้ำเสียงเบาหวิวเหมือนกระซิบ หลุบตาลงมองพื้น ใบหน้าเจื่อนลง เมื่อรู้ว่าฉัตรชัยจะไปพบกับสามีของเธอ ตามลำพัง "ใช่ครับ...เป็นหนึ่งในเรื่องที่พี่จะต้องคุยกับนายชัดให้รู้เรื่อง...แต่ตอนนี้พี่ยังบอกหวานไม่ได้นะครับว่า...เรื่องจะลงเอยเป็น อย่างไร...แต่หวานไม่ต้องคิดมากนะครับ...พี่รักหวาน..พี่สัญญาว่าพี่ไม่ทิ้งหวานแน่ๆ..." ในที่สุดฉัตรชัยก็เผยความรุ้สึก ส่วนลึกที่ตนเองมีต่อหวานน้องสะใภ้ผู้น่ารัก ใสซื่อ และอ่อนหวานออกมาจากใจ "ค่ะ....หวานจะรอพี่กลับมานะจ๊ะ..." หวานช้อนตาเงยหน้ามองชายที่เธอหลงรัก พร้อมเขย่งปลายเท้าขึ้นจุ๊บปลายคางของเขาเบาๆ แล้วยิ่งกระชับวงแขนรัด ร่างเขาแน่นขึ้น เมื่อได้ยินสัญญาจากปากของฉัตรชัยที่บอกว่า เขาจะไม่ทิ้งเธออย่างแน่นอน แม้หวานจะเพิ่งรุ้จักฉัตรชัย เพียงไม่กี่วัน แต่เธอก็เชื่อคำพูดคำสัญญาของเขาว่ามันจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ ฉัตรชัยแยกจากหวานหลังจากที่เขาพาเธอไปนอนรออยู่นเตียง แล้วสัญญาว่าจะรีบกลับมาเอาความรักจากเธออีกหลายๆ ครั้ง เพราะเขาหลงรักหลงลีลาที่หวานมอบความสุขให้เขา จนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว หลังจากที่ฉัตรชัยลงมาจากห้องพัก เขากลับเรียกรถรับจ้างให้ไปส่งที่โรงพยาบาล กว่าจะไปถึงก็เลยเวลานัดหมายไปกว่ายี่สิบนาที ฉัตรชัยมาถึงโรงพยาบาลก็เดินตรงไปร้านกาแฟที่อยู่มุมด้านหนึ่งของล็อบบี้ทันที แล้วเขาก็แทบผงะเมื่อแลเห็นชัดเจน ว่าชัดชายน้องฝาแฝดตนเองนั้น ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หันหลังให้ มีสาวสวยนั่งอยู่ตรงกันข้าม สาวสวยที่ใบหน้าคุ้นตาฉัตรชัย เป็นอย่างยิ่ง จะเป็นใครเล่าถ้าไม่ใช่คุณหมิวคุ่หมั้นของตัวเขาเอง ฉัตรชัยเตรียมจะหันหลังกลับ แต่ทว่าคุณหมิวเห็นเขา เสียก่อน จึงบอกให้นายชัดชัยรับรู้ ซึ่งแฝดผู้น้องของเขาก็หันกลับมาพร้อมเรียกชื่อเขาเสียงดังพอให้ได้ยิน "พี่ฉัตร...." ฉัตรชัยได้ยินเต็มชัดสองหูว่าแฝดผู้น้องเรียกชื่อเขาออกมา ต่อหน้าคุณหมิว ซึ่งเท่ากับยอมรับความจริงเปิดเผยให้คุ่หมั้น ของเขารับทราบแล้วว่า เขากับน้องชายฝาแฝดสลับตัวกันในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ฉัตรชัยจึงจำใจเดินเข้าไปสมทบ พร้อมทรุดตัวนั่งลงข้างๆคุณหมิวคุ่หมั้นของตนเอง ด้วยสีหน้าที่ปั้นยาก "น้องหมิว...เอ่อ...ทราบเรื่องทั้งหมดแล้วใช่มั๊ยครับ..." ฉัตรชัยสอบถามคู่หมั้นด้วยเสียงเบาๆ ด้วยจิตใจที่หวาดหวั่นว่าคุณหมิวคุ่หมั้นนั้นจะมีปฎิกิริยาตอบโต้ประการใด เมื่อเธอรู้ ว่าตนเองโดนตบตาเช่นนี้ "ค่ะ...คุณพี่....หมิวทราบตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว จากปากป้าแจ่ม...เผอิญตอนจะกลับบ้าน แวะเข้ามาที่ร้านกาแฟ แล้วเจอคุณ ชัดชายนั่งรอคุณพี่อยู่ หมิวเลยรอจะถามคุณพี่เหมือนกันว่า ทำไมถึงไม่บอกให้หมิวทราบเรื่องบ้าง..." คุณหมิวถามยืดยาว ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่แสดงออกด้านอารมณ์ใดๆ จนฉัตรชัยก็นึกไม่ออกว่าตอนนี้คุณหมิวเธอโกรธ เกลียด หรือโมโหเขาแค่ไหน อย่างใด "พี่ขอโทษครับ...มันเป็นเรื่องที่พี่ก็ไม่คาดคิดว่าจะทำแบบนี้..." แล้วฉัตรชัยก็เล่าเรื่องการสลับตัว เพราะเหตุผลอะไรให้คุ่หมั้นของตนเองทราบ โดยมีนายชัดชายเสริมบ้างเป็นบางจังหวะ... คุณหมิวได้แต่รับฟังไม่ได้พูดออกความเห็นแต่อย่างใดทั้งสิ้น "ผมก็ต้องโทษคุณหมิวที่ทำแบบนั้นลงไป ทั้งนี้เพราะความโกรธแค้นที่ผมเป็นคนโดนปฎิเสธ จากแม่..." ชัดชายระบาย ความรุ้สึกที่อยู่ในใจออกมาบ้าง "ชัด..พี่อยากจะบอกว่านายเข้าใจแม่ผิดแล้วละ...แม่ไม่ได้ทิ้งนาย...แม่รักนายกับพี่ไม่ต่างกัน...แม่เป็นคนดี แม่ไม่มีเล่ห์ เหลี่ยมอะไรหรอก ถ้านายได้ยินมาว่าแม่ทิ้งนายแล้วเลือกพี่ ไม่ว่าจากปากใครก็ตาม ขอให้รับรู้ไว้เถอะว่า นายโดนคนนั้น หลอกเสียแล้ว..." ฉัตรชัยไม่อยากเจาะจงชี้เฉพาะลงไปว่าชัดชาย โดนผู้เป็นบิดาของทั้งสองฝาแฝดหลอกเอาแล้ว "คุณชัดคะ...หมิวขอยืนยันอีกคนหนึ่งว่า เท่าที่หมิวรุ้จักคุณป้ามาหลายปี...คุณป้าเป็นคนดี เป็นผุ้ใหญ่ที่น่าเคารพรักค่ะ... และหมิวก็รักคุณป้าไม่ต่างอะไรจากแม่ของตนเอง..ไม่เช่นนั้นหมิวจะโกรธคุณชัดมากมายถึงเรื่องที่คุณป้าประสพอุบัติ- เหตุ แล้วคุณไม่ใยดีหรือคะ..." คุณหมิวพูดแทรกขึ้นมาบ้างเพื่อยืนยันในสิ่งที่ชัดชายเข้าใจแม่ผิด เมื่อชัดชายได้รับฟังคำพูด พร้อมเห้นการกระทำของ คุณหมิวเรื่องความเป็นห่วงใยในตัวของมารดาตน แม้เธอยังไม่อยู่ในฐานะลูกสะใภ้ แต่เธอก็ห่วงใยจนแสดออกมาให้เห้น ชัดเจนเช่นนี้ แสดงว่ามารดาของตนคงไม่ได้ร้ายกาจ แบบที่พ่อเป็นคนบอก เป็นคนพูดกรอกหูสร้างความเกลียดชังฝัง ในใจตนเองมาตั้งแต่เด็กๆอย่างแน่นอน "ผมขอโทษ...." พื้นฐานของชัดชัยหาใช่คนเลวร้ายกาจโดยสันดานแต่ประการใด เมื่อรู้ว่าตนเองผิดพลาดก็ยอมยกมือไหว้ขอโทษฉัตรชัย ผู้เป็นพี่ แล้วเลยไปขอโทษคุณหมิวที่ตนเองล่วงเกินไปด้วยความสำนึกผิด ฉัตรชัยยิ้มแล้วลุกขึ้นไปโอบไหล่น้องชายฝาแฝดตบเบาๆ เป้นทำนองให้อภัยทุกเรื่อง ส่วนคุณหมิวก็ยิ้มรับ ก้มหน้าอาย หน้าแดงกล่ำ เมื่อเธอหวนระลึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนวันวานที่อยุ่กับชัดชายเพียงลำพัง ว่าเธอโดนเขาทำอย่างไรบ้าง ใน ใจเธอนั้นหาได้โกรธเกลียดการกระทำของเขา เธอแค่รุ้สึกอายเขิลเมื่อตระหนักได้ว่า เธอเองแหละที่ยินยอมพร้อมใจกับ การกระทำที่ตื่นระทึกของเขา "แต่พี่...ผมถลุงเงินพี่ไปหลายแสนแล้วนะครับ..." ชัดชายอ้อมแอ้มพูดออกมา "เรื่องเล็กน้อย...เงินของพี่ที่หามาได้ เพราะพี่มีโอกาสมากกว่าชัด...ฉนั้นเงินของพี่ก็เหมือนของนาย ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้..." ฉัตรชัยตอบไปตามความรุ้สึกที่แท้จริง "ตะ...แต่ว่า...มันยังมีเรื่องอีกครับ...." ชัดชายอ่ำอึ่ง "เรื่องอะไร ร้ายแรงนักรึ...เล่ามาให้พี่ฟัง เราจะได้ช่วยกันจัดการ..." "คือ...ว่า..เมื่อเช้านี้..ผมเพิ่งโดนบังคับให้ไปจดทะเบียนสมรสกับแอนนี่ครับ..." ชัดชายพูดจบก็เป่าลมออกจากปากเหมือนโล่งอกที่สามารถบอกเรื่องหนักใจนี้ออกมาได้ แต่ฉัตรชัยพอได้ยินเรื่องถึงกับ หน้าซีด ด้วยความตกใจ "นายชัด..นายเอาชื่อพี่ไปจดทะเบียนสมรสกับแอนนี่ ที่เป็นผุ้ช่วยเลขาของพี่งั้นรึ...ตายละเว๊ย....เวรกรรมละ..ปัญหาช้าง เชียวละนี่..." ฉัตรชัยเผลอตัวสบถออกมาด้วยความตกใจ ด้วยตนเองรู้จักแอนนี่และพ่อของเธอเป็นอย่างดีว่ามีธุระกิจสีเทาซ่อนไว้อยู่ เบื้องหลัง ตนจึงพยายามหลีกเลี่ยงแม้จะโดนแอนนี่อ่อยให้ท่าจ้องจะจับตนเองมาทำสามีแล้วหลายครั้ง แต่ก้รอดตัวมาได้ โดยตลอด นึกไม่ถึงว่าน้องชายฝาแฝดที่ท่าทางเชียวชำนาญเรื่องผู้หญิง แต่กลับมาตายน้ำตื้นให้กับแอนนี่ได้อย่างไร "นายรุ้มั๊ยว่าแอนนี่กับพ่อของเธอน่ะร้ายกาจแค่ไหน มีอิทธิพลด้านมืดแค่ไหน.." ฉัตรชัยถามอย่างเร็วด้วยความรุ้สึกที่กังวล "ตอนแรกก็ไม่รุ้ครับ...นึกว่าเธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่มาแอบชอบพี่ ผมเลย..เอ่อ..อยากแก้แค้น...กับผุ้หญิงของพี่ทุกคน.. แต่เมื่อตอนบ่ายวันนี้ถึงได้รู้ว่าเธอคงวางแผนการอะไรบางเรื่องในการเข้ามาพัวพันกับพี่..." ชัดชายสารภาพความจริงเสียงอ่อยๆ แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้พี่ชายฝาแฝดกับคุณหมิวฟัง ฉัตรชัยฟังเรื่องราว จากปากน้องชาย แต่มาสะดุดกับประโยคแรกที่ออกจากปากน้องว่า ตอนที่โดนคุณหมิวทิ้งไว้ที่โมเต็ล..ก่อนจะได้พบกับ แอนนี่ เพียงแค่ประโยคเดียว ก็เหลือบตาไปมองหน้าคุณหมิว ที่ตอนนี้เธอนั่งหน้าแดงกล่ำ สองมือบีบกระชับกันแน่นซุก วางไว้บนตัก "น้องหมิวกับนาย....เอ่อ..." ฉัตรชัยอยากถามว่าไปทำอะไรกันในโมเต็ล แต่ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้...เพราะเกรงใจคุณหมิวที่ตอนนี้นั่งหน้าแดงกร่ำ ด้วยความอาย "ก็หมิวไม่ทราบนี่คะ...ว่าไม่ใช่คุณพี่..." คุณหมิวพูดแทรกขึ้นด้วยเสียงสั่น "แต่ผม..กับคุณหมิว...ยะ...ยังไม่มีอะไรกันนะพี่..." ชัดชายบอกแทรกขึ้นมา เพื่อให้พี่เบาใจ แต่ฉัตรชัยกลับคิดว่า ถึงแม้น้องชายตนเองกับคู่หมั้นจะมีอะไรกันมากกว่านี้ ตน เองก็หาได้โกรธเคืองแต่อย่างใด เพราะสิ่งที่ตนเองทำกับหวาน เมียของน้องชายนั้นมันมากกว่าหลายเท่า เขาจึงผ่าน เรื่องนี้ไปก่อน รอให้สถานการณ์เรื่องแอนนี่เรียบร้อยเสียก่อน จึงค่อยพูดคุยกันอีกครั้ง "นายชัด....พี่ว่าช่วงนี้นายต้องสลับเป็นตัวพี่ไปก่อนชั่วคราวแล้วละ...รอจนแอนนี่เผยวัตถุประสงค์ของเธอมาก่อนว่า เธอ ต้องการอะไรกันแน่ แล้วเราค่อยมาหาทางรับมือสองพ่อลูกนี้กัน..." ฉัตรชัยคิดอย่างรอบคอบแล้วจึงบอกน้องชายออกไป "บริษัทพี่ เงินของพี่ ก็เหมือนทุกอย่างของนาย...เราพี่น้องกัน ขอให้นายนึกไว้แต่เรื่องเท่านี้พอ...." ฉัตรชัยบอกกับน้อง ชายฝาแฝดด้วยความรุ้สึกที่จริงใจ แล้วก็จบการสนทนาเรื่องเครียดๆ นั่งดื่มกันอยู่สักครุ่ ก็ลุกเตรียมที่จะแยกย้ายจากกัน "คุณพี่สองคนยังกลับไม่ได้ค่ะ...".. เสียงคุณหมิวแทรกเข้ามา เมื่อเห็นว่าสองพี่น้องฝาแฝดพูดคุยตกลงกันรุ้เรื่อง แต่เป็นเรื่องของเขาทั้งสองคน หาใช่เรื่อง ที่เกี่ยวกับตนเองแม้สักนิด ทั้งสองพี่น้องฝาแฝดต่างสงบนิ่งเมื่อได้ยินคำสั่ง เสียงเฉียบขาดของมล.ลาวัลย์ จนฉัตรชัยรุ้สึกแปลกใจที่แต่ก่อนนั้น ไม่เคยได้ยินเสียงเฉียบขาดเฉกเช่นนี้มาจากคุ่หมั้นลูกคุณหนู ผู้เรียบร้อยคนนี้มาก่อนเลย