ศึกหมอผี

ศึกหมอผี
บทเกริ่นนำ

 รัตติกาลอันมืดมิด ท่ามกลางพงไพรและหมู่เทือกเขาน้อยใหญ่อันสลับซับซ้อนทอดตัวยาวเหยียดทางทิศตะวันตกของประเทศไทย หมู่ดาวดารดาษเต็มผืนฟ้ากำมะหยี่สีหมึก จันทร์กลมโตลอยเด่น ฉายแสงระเรื่ออ่อนโยนเกลี่ยไล้ระบายฟ้ามิให้มืดมิดเกินไปนัก เบื้องล่างเป็นแม่น้ำสายใหญ่ไหลเอื่อยๆ ผ่านโขดหิน โค้งคุ้งแล้วหายลับไปกับม่านรัตติกาล ระริ้วระลอกคลื่นบนผิวน้ำสะท้อนแสงจันทร์เป็นประกายละเลื่อม ดูราวกับดวงดาวลงมาแตะแต้มประโปรยทั่วแผ่นฟ้าและผืนน้ำงดงามตา โดดเด่นท่ามกลางป่าทึบที่เต็มไปด้วยแมกไม้นานาพันธุ์ใหญ่น้อยและสัตว์ป่าหลากหลายอาศัยอยู่ บนก้อนหินใหญ่ริมลำธาร ปรากฏร่างแข็งแกร่งสูงใหญ่เต็มไปด้วยมัดกล้ามยืนตระหง่านอยู่กลางแสงจันทร์สีขาวนวล ดวงตายาวเรียวดูทรงอำนาจบนใบหน้ายาวรีล้อมด้วยผมยาวสีดำสนิทประบ่า ร่างนั้นสวมชุดหนังสีดำสนิทมีเกราะเหล็กที่ไหล่ทั้งสองข้างหล่อเป็นรูปใบหน้าเสืออ้าปากคำรามอวดเขี้ยวยาว เกราะที่หน้าอกเป็นสีเงินสลับลวดลายสีดำสะท้อนแสงจันทร์วับวาว ที่สะเอวคาดเข็มขัดหนังด้านข้างเหน็บมีดสั้นด้ามประดับพลอย ด้านหลังมีดาบด้ามเงินเสียบบนแผงเหล็กสะพายหลังห้าเล่มซ่อนคมไว้ในฝักพร้อมจะถูกหยิบฉวยมาใช้ฟาดฟันศัตรูได้ตลอดเวลา ในความเงียบสงัดของรัตติกาลที่มีเพียงแสงจันทร์ส่องสว่าง แว่วเสียงแมลงกลางคืนร้องระงม ปรากฏเงาของบุรุษนับสิบเดินออกมาจากความมืด ทุกร่างสวมชุดเกราะเงินดำเงิน สวมหมวกเกราะหุ้มศีรษะไว้แน่นหนาเว้นช่องทางจมูกและปากเท่านั้น ตรงหน้าผากมีรูปหล่อใบหน้าเสืออ้าปากคำราม อาวุธของแต่ละคนล้วนแตกต่างกันไปตามความถนัด บ้างสะพายดาบสองเล่ม ถือทวน เคียวคู่ มีขวานใหญ่เหน็บไว้ที่เข็มขัดด้านหลัง ฯลฯ เมื่อเดินมาในระยะห่างจากร่างสูงใหญ่ในชุดเกราะสูงสง่า ทุกร่างก็ย่อกายนั่งลงชันเข่าก้มหน้าทำความเคารพอย่างนอบน้อม “สายของเรารายงามมาว่า...พบตัวเจ้าหญิงแล้ว...หลังจากตามหามาแสนนาน...ในที่สุดพวกเราก็ได้เจอตัว...ไม่นึกว่าอ้ายพวกเดนตายมันจะนำนางมาซุ่มซ่อนไว้ที่ภพของมนุษย์...” เสียงพูดจากร่างสูงใหญ่ด้วยภาษาโบราณนั้นก้องกังวานไปทั่วผืนป่าอันมืดสนิท ขณะที่แววตาของคนอื่นๆที่จับจ้องค่อยๆเรืองแสงสีแดงขึ้นเมื่อเงยหน้าจับจ้องมองร่างบนโขดหิน เสียงพูดของร่างสูงใหญ่ยังคงดังต่อเนื่อง “...นางพญาแม่อยู่หัวพยัคขิณีทรงมีพระเสาวนีย์มาว่า...จะตกรางวัลอย่างงามให้แก่มันผู้ใดก็ตาม...ที่สามารถกุมตัวเจ้าหญิงมาถวาย...พวกเจ้าทั้งหลายจงเร่งไปกุมตัวนางมาอย่างช้า..เพื่อกลับไปรับบำเหน็จจากเจ้าแม่...” “โฮ้กกกกกกกก......” แว่วเสียงคำรามอย่างยินดีดังขึ้น “จำเอาไว้ว่า...หน้าที่ของพวกเราคือกุมตัวนางกลับไป...ไม่ต้องสนใจวิธีการหรือชีวิตผู้ใดทั้งสิ้น!” เสียงตอบมาพร้อมกันดังขึ้น “ขอรับท่านแสงสาง” “แยกย้ายไป พวกเจ้ามีเวลาเหลืออีกเพียงสองราตรีของโลกมนุษย์เท่านั้น” “ขอรับ!” สิ้นเสียงขานรับร่างในชุดเกราะก็ผุดลุกและกระโดดเป็นเงาดำแยกย้ายหายไป เพียงอึดใจบริเวณนั้นก็เหลือเพียงร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ลำพัง “สิ้นสุดการค้นหาเสียที คราวนี้เจ้าหญิงไม่มีทางรอดเงื้อมือของพวกเราไปได้อีกหนแน่ๆ” ร่างนั้นพูดพึมพำกับตนเอง ดวงตาส่งประกายสีแดงในความมืด เมื่อลมวูบหนึ่งพัดผ่านมา...ร่างนั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย...เหลือไว้เพียงความมืดในพงไพร

ศึกหมอผี ตอนที่1
ศึกหมอผี ตอนที่2
ศึกหมอผี ตอนที่3
ศึกหมอผี ตอนที่4
ศึกหมอผี ตอนที่5
ศึกหมอผี ตอนที่6
ศึกหมอผี ตอนที่7
ศึกหมอผี ตอนที่8
ศึกหมอผี ตอนที่9
ศึกหมอผี ตอนที่10
ศึกหมอผี ตอนที่11
ศึกหมอผี ตอนที่12
ศึกหมอผี ตอนที่13
ศึกหมอผี ตอนที่14
ศึกหมอผี ตอนที่15
ศึกหมอผี ตอนที่16
ศึกหมอผี ตอนที่17
ศึกหมอผี ตอนที่18
ศึกหมอผี ตอนที่19
ศึกหมอผี ตอนที่20
ศึกหมอผี ตอนที่21
ศึกหมอผี ตอนที่22