ความรักของผม ตอนที่ 27 คนสารเลว...!!
“อ..อ๊าวววว…อึดดีนักนะ…อ๊อยยย…จะเอาให้แตกคาหีเลย…อ๊อยยยย…”
“โอ้ววว…ควยเข้าลึกถึงมดลูกแน่ะ…อ๊อยยย..ไม่ไหวแล้ว…โอ๊ยยยย…สุดยอด…”
“อ๊าา…อึกกก..น้ำจะ..แตก…อู้ววว…ซี๊สสสส” ผมครางเพราะความมันจากการร่วมเพศโดยที่ผมไม่ได้ออกแรงแม้แต่น้อย แต่กลับมามีคนมาขย่มควยให้ถึงบนเตียงอย่างถึงใจ
“อื้อออ…อ้าาา…น้ำจะแตกแล้ว…อ๊อยยย..น้ำหีไหลแล้วว…อ๊อยยย…” หญิงสาวครางเสียงสั่นเครือแล้วก็ตัวเกร็งกระตุกและหลั่งน้ำอันบริสุทธิ์ออกมาชโลมควยผม ก่อนที่จะล้มฟุบลงมานอนกอดผมอย่างเหนื่อยหอบ
“อะ…อ้าาาา…อึกกกก…โอ้วววววว!!……” แล้วผมก็สะดุ้งลืมตาตื่นพรวด!! เมื่อท่อนอวัยวะเพศของผมกระฉูดน้ำเงี่ยนขาวขุ่นพุ่งเข้ามดลูกของหญิงสาวไปเป็นระรอก ดวงตาของผมเปิดโพรงด้วยความอึ่งทึ่งเสียวและความตะลึงเมื่อผมได้เห็นหญิงสาวที่ทำให้ผมถึงจุดสุดยอดโดยที่ผมไม่ได้ตั้งตัว
“คิกๆ…ขนาดหลับน้ำยังแตกแรงขนาดนี้เลยนะค๊ะ..คิกๆ” เสียงหัวเราะน่ารักๆของหญิงสาว
เยาะเย้ยผมอย่างชอบใจ ผมก้มลงไปมองเจ้าของเสียงที่ล้มฟุบลงมากอดผมด้วยความเหนื่อยหอบ
“น้องหลิน!!..” ผมอุทานด้วยความตกใจเมื่อเห็นหน้าหญิงสาวคนที่ทำให้ผมน้ำแตก
“อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่เหลียง…หนูเก่งขึ้นมั๊ยค๊ะ?” น้องหลินพูดอย่างทะเล้น น้ำเสียงหอบเหนื่อย
“นี่..น้องหลินลักหลับพี่หรอเนี่ย!!...”
“คิกๆ…ก็พี่อ่ะแหละ..ทำให้หนูอยาก” น้องหลินพูดกับผมขณะที่ยังนอนกอดผมอยู่
“พี่เนี่ยนะ!!...พี่ก็นอนอยู่เฉยๆนะ..มีแต่น้องหลินอ่ะที่ขย่มพี่เอา”
“แหม!..ก็ของพี่อ่ะ..มันอยากตั้งเด่ยั่วหีหนูทำไมล่ะ..หนูเห็นแล้วก็เลยทนไม่ไหว” น้องหลินตอบผมอย่างเอียงอาย แต่ก็ยังกอดผมไม่ปล่อย
“อ๋อ..น้องหลินก็เลยลักหลับพี่ใช่ม๊าา” ผมถึงบางอ้อทันทีครับ
“ก็หนูอยากจริงๆนิค๊ะ..ตั้งหลายวันแล้วนะ” น้องหลินพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความน้อยใจ
“โอ๋ๆ..พี่ขอโทษนะ” ผมพูดกับเธอก่อนที่จะก้มลงไปง้อเธอด้วยการหอมแก้มเธอไปหนึ่งฟอด
“คิกๆ..งั้นเราไปกินข้าวเช้ากันเถอะค่ะ..หนูหิวและ” น้องหลินพูดพร้อมกับลุกขึ้นและพยายามดึงผมให้ลุกขึ้นจากเตียง
แต่เรื่องอะไรผมจะยอมเธอง่ายๆละครับ ผมโดนเด็ก ม1ลักหลับ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ถ้าผมยอมเธอง่ายๆแล้วผมจะยังเป็นลูกผู้ชายได้อีกหรอ? ผมคิดได้ดังนั้นก็ดึงลงมานอนอยู่บนตัวของผมเช่นเดิมก่อนที่จะพลิกตัวให้เธอเป็นฝ่ายอยู่ล่างและผมอยู่บน เพื่อความสะดวกในการทำกิจกรรมเพศศึกษาภาคปฏิบัติ
“ว๊ายยย!!...พี่จะทำอะไรค๊ะ” น้องหลินทำหน้างง
“พี่ไม่อยากกินข้าวหรอกจ้ะ…แต่พี่อยากกินหลิน” ผมพูดจบก็บรรจงไซร้ซอกคอเธออย่างถนุถนอม
“อื้มมม…อ้าา..จะกินเค้าจริงๆหรอ..ซี๊สสสส” ผมตั้งหน้าไซร้เธอไม่หยุดแต่กลับรุนแรงมากยิ่งขึ้น ผมไซร้เธอแรงขึ้นและหนักขึ้นจนน้องหลินถึงกับหลับตาแหงนหน้าเชิดกัดริมฝีปากเพราะความเสียวซ่าน
“อื้ออ...อึ้มมม….ส..เสียวจังค่ะ…” น้องหลินครางอย่างเคลิบเคล้ม ผมเริ่มลดตัวต่ำลงเรื่อยๆ ผ่านหน้าอกผมก็เม้มดูดเลียยอดประทุมถันคู่งานที่ยังไม่โตเต็มที่ ผมคอยสังเกตอยู่หลายครั้งแล้วครับ หน้าอกของน้องหลินถึงแม้มันยังจะพึ่งเริ่มมี แต่มันก็ไม่น้อยเลยทีเดียว ถ้าหากได้ถูกผมครึงๆจับๆบ่อยเข้ามันจะต้องโตวันโตคืนแน่ ผมไซร้เธอลงมาเรื่อยๆจนผมลงมาถึงเนินสวาทของเธอ ผมบรรจงลงลิ้นอย่างนุ่มนวลเพื่อไม่ให้อวัยวะเพศหญิงที่สวยงามของเธอได้รับความเสียหาย ผมเริ่มตวัดเลียตั้งแต่รอบนอกเข้ามาเรื่อยๆ
“อ๊าาา…อึมมม…พี่จ๋าา….โอ้วววส…” น้องหลินหลับตาคราง ไม่เป็นภาษา ผมเริ่มไล่เข้ามาเรื่อยๆจนเกือบจะถึงใจกลางร่องสาวของเธอแล้ว ผมใช้ลิ้นหนักขึ้นเรื่อยๆ น้ำรักของเธอเรื่มไหล่รินออกมาเล็กน้อยแต่ผมก็ได้กลิ่นมันได้ไม่ยาก
“โอววว…อื้อออ…หลินไม่ไหวแล้ววว…อ๊ายยยย” น้องหลินดิ้นไปมาเหมือนเธอกำลังได้รับความทรมานเพราะความเสียวซ่านสุดที่จะบรรยาย ตัวเธอแอ่นขึ้นทำให้เนินหีของเธอขึ้นมาใกล้ชิดติดหน้าผม ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น หลับหูหลับตาใช้ลิ้นใช้ปากอย่างไม่ปราณีส่งเธอไปสวรรค์ให้ได้
“อ้าวว…อือออ…หลินไม่รอดแล้วว…อ๊ายยยย..:ซี๊สสสส” น้องหลินตัวเกร็งกระตุก หลับตาปี๋ แอ่นตัวค้างลงมาก่อนที่น้ำอันบริสุทธิ์ของเธอจะไหลทะลักออกมาให้ผมได้ลองลิ้มชิมรสอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้ลองมาหลายวัน
รสแห่งน้ำวิเศษของเธอมันช่างหอมหวานละมุนลิ้นดีจริงๆ น้องหลินได้แต่นอนหอบเพราะความเสียวที่ได้รับจากชายที่เป็นทั้งพี่และผัวในเวลาเดียวกันเป็นผู้มอบให้ ผมดื่มกินน้ำรักของเธอจนพอใจแล้วก็ขยับตัวขึ้นมาจับขาเธอถ่างออก เหมือนน้องหลินจะรู้ว่า เธอกำลังจะโดนแน่ๆแล้ว จึงไม่มีทีท่าขัดขืน ปล่อยให้ผมกระทำเธออย่างหน่ำใจ
เมื่อผมสอดใส่ท่อนควยของผมผ่านเข้าไปในรูหีของเธอได้แล้ว ผมก็ซอยในทันที ไม่มีคำว่าเนิบๆหรือเบาๆ
“อ๊าาา…หีฟิตชิบ..ฟิต….อู้ววว..อ่าาา…” ผมครางสบถคำหยาบออกมาโดยไม่รู้ตัว เพราะความมันที่ได้เย็ดหีน้องหลินหลังจากห่างหายไปนานหลายวัน ผมเร่งจังหวะเร็วขึ้นอีกเพื่อเพิ่มความมัน รูหีของเธอตอดรัดผมตุบๆ เหมือนมันจะบีบให้ผมแตกคาหีเธอก็มิปาน รูหีเด็ก มต้น มันทั้งฟิตทั้งคับดีจริงๆ
“อ๊อยยย…อ๊อยย…พี่เหลียงงง…โอ๊ยยย…เจ็บ…อ๊อยยยย…ไม่ไหว…โอ๊ยยยย” น้องหลินหลับตาปี๋ เม้มปากแน่น แขนของเธอขึ้นมาโอบคอผมและโน้มคอผมลงไป เธอประกบจูบปากกับผมอย่างเร่าร้อน ลิ้นของเธอเกี่ยวตวัดลิ้นผมไปมา เราแลกลิ้นกันอย่างเมามัน ในขณะที่ท่อนล่างผมก็ยังกระหน่ำเย็ดเธอไม่ยั้ง
“อึกกก….อ๊าาาา…อย่างงนั้น…อู้วววว…ขมิบหีอีก…โอ้วววว” ผมยังเร่งซอยควยใส่เธอไม่หยุด น้องหลินเองก็พยายามขมิบช่องคลอดของเธอให้มันรัดท่อนควยผมอย่างต่อเนื่องง
“อ๊ายยย…อ๊อยยยย…หนู…อ๊อยย…มันจุกถึงท้องแน่ะ…อ๊อยยย…คับรูไปหมด..” ผมซอยไปเรื่อยๆ ส่งท่อนควยของผมเข้าๆออกๆรูหีเธอไม่หยุดยั้ง เหมือนกับว่า เกมส์รักเกมส์นี้คงจะไม่จบลงง่ายๆ
“โอ๊ยย…อ๊อยย…หนูไม่ไหวแล้วว…อ๊อยยย…มันเสียวหีบอกไม่ถูก…อ๊ายยย” น้องหลินครางกับผมก่อนที่ตัวเธอจะเกร็งและผมก็รู้สึกได้ถึงน้ำอัมริตที่ไหลหลั่งออกมาหล่อลื่นให้กับการร่วมเพศของเราสองคน ผมเปลี่ยนไปจับขาของเธอพาดบ่าและโน้มตัวไปข้างหน้าก่อนที่ผมจะกระหน่ำช่องคลอดเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้น้องหลินถึงกับครางไม่เป็นภาษา
“อึ้มมมม…อ๊อยยย…อ๊อยย…ไม่ไหว…อ๊ายยยย…โอ๊ยยยย…เร็วอีก” น้องหลินหลับตาปี๋ ฟันกัดริมฝีปากล่างและโอบคอผมแน่น ผมก็จัดการกระหน่ำช่องคลอดเธอไม่ยั้ง
“อู้ววว…อึกกกก…มันควยจริงๆ!!...อ๊าาา…หีเด็กม1…อือออ…เย็ดมันถึงใจจริงๆ” ผมสบถคำหยาบออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่นั้นยิ่งเพิ่มอัตรสให้กับการร่วมเพศของเราสองคนยิ่งขึ้นไปอีก ตอนนี้ท่อนควยของผมแทบจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
“อ๊อยยย…แรงๆอีกค่ะ…โอ๊ยยย…พี่ชายของหนูผัวของเมีย…อ๊อยยย…” น้องหลินเร่งเร้าผมพร้อมกับเด้งรับแรงกว่าเดิม เราสองคนพี่น้องเย็ดกันอย่างไม่อายผีสางเทวดาเลย
“อ๊อยยย…หนู…อ๊ายย..น้ำหีจะออกอีกแล้ว…อ๊อยยย…ไม่ไหวแล้วว…ออก…ออกแล้ววว!!…อ๊อยยยยย” น้องหลินดิ้นพรวดก่อนที่ร่างกายของเธอจะเกร็งกระตุกและหลั่งน้ำรักออกมาเป็นครั้งที่สอง ผมถอนท่อนควยของผมออกและปล่อยน้องหลินให้นอนแผ่อย่างหมดแรง เธอหายใจหอบเหนื่อยจากศึกหนักที่เราได้ทำร่วมกัน
ผมปล่อยให้เธอนอนหอบซักพัก ก่อนที่ผมจะจับขาของเธอถ่างออกอีกครั้ง น้องหลินทำท่าสะดุ้งตกใจเล็กน้อย
“พี่จะเย็ดหนูต่ออีกหรอค๊ะ?...” น้องหลินถามผมอย่างอ่อนแรง
“ก็พี่ยังไม่เสร็จเลยนิจ้ะ..พี่ขออีกนิดนะ” ผมทำเสียงอ่อน น้องหลินเหมือนจะรู้ว่า ยังไงๆเธอก็ต้องโดนอีกรอบแน่ ๆ ไม่มีประโยชน์ที่จะขัดขืน เธอจึงยอมนอนถ่างขาหลับตาปี๋ให้ผมได้กระหน่ำเย็ดช่องคลอดเธอแต่โดยดี…
เวลาผ่านไป…
ผมยืนอยู่ตรงหน้าต่างห้องของตัวเอง เมื่อผมมองไปที่เตียงผมก็เห็นเจ้าหญิงตัวน้อยๆกำลังนอนหลับอย่างมีความสุขอยู่บนเตียงของผม แต่สำหรับผมในตอนนี้ ผมกำลังทุกข์ระทมกับสิ่งที่ผมจะต้องทำในวันนี้ ผมควรจะทำยังไงดี ผมอยากจะบอกความจริงให้พวกเธอรู้ แต่ผมก็ไม่กล้า ผมกลัวว่าพวกเธอจะไม่รักผมอีกต่อไป แล้วถ้าเป็นแบบนั้น ผมคงอยู่ไม่ได้ ผมมืดแปดด้านไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ? และในขณะที่ผมกำลังยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง สายตาผมก็เห็น บ้านหลังนึงที่อยู่ตรงข้ามบ้านผม บ้านหลังนั้นถ้าทุกท่านยังจำกันได้ มันคือบ้านของคุณตากับคุณยายสองสามีภรรยาที่อยู่ที่นี่มาก่อนพ่อผมซะอีก(ใครไม่รู้ให้ไปอ่านตอนที่ 19) แล้วผมก็สังเกตุเห็นคุณตากำลังนั่งดื่มชาอยู่หน้าบ้านครับ ผมเห็นท่านแล้ว คำพูดที่ท่านเคยพูดกับผม มันก็ดังขึ้นในหัวผมครับ “ไอ้หนูเอ้ย เอ็งจะหนีปัญหาไม่ได้ทุกครั้งหรอกนะ เอ็งต้องวิ่งเข้าหามัน จำคำพูดของตาเอาไว้นะ สักวันมันจะช่วยชีวิตเอ็ง” จริงสิ..ใช่แล้ว!! ผมพูดกับตัวเองก่อนที่จะรีบใส่เสื้อผ้าและวิ่งออกจากบ้านไปฝั่งตรงข้าม
“คุณตาๆ!!..” ผมวิ่งมาถึงประตูบ้านคุณตา ผมก็ยืนแหกปากเรียกท่านด้วยความรีบร้อน
“เออๆ…รอก่อนจะตายหรือไงวะ!” คุณตาค่อยๆเดินออกมาจากบ้านเพื่อจะดูว่าใครมาแหกปากเรียก
“หวัดดีครับตา…” ผมยกมือไหว้คุณตาด้วยความเคารพ
“เอ้าไอ้หนู!!...เข้ามาก่อนสิ…ประตูไม่ได้ใส่กุญแจ” ผมรีบเปิดประตูและวิ่งเข้าไปหาคุณตา
“เอ้าๆ..นั่งก่อนไอ้หนู..จะเอาชาซักแก้วมั๊ยละ?” คุณตาถามผมอย่างคุ้นเคย ถึงผมจะโตแค่ไหน คุณตาก็ยังเรียกผมว่า ไอ้หนู ไม่เคยเปลี่ยน
“ไม่เปนไรครับ…ตา..ผมมีเรื่องจะขอคำปรึกษาอ่ะ”
“ฮาๆ…ตาก็นึกอยู่แล้ว…เอ้ามีอะไรว่ามา” คุณตาพูดก่อนจะยกถ้วยชาขึ้นซด
“ตาเคยนอกใจยายป่ะ?”
“พรวด!!...” คุณตาสำรักน้ำชาในทันที่ได้ยินคำถาม
“เอ็งถามอะไรวะ..เดี๋ยวยายเอ็งมาได้ยินเข้าได้ตีกันยาว…”
“อึมๆ…จะว่าไป..ตาก็เคยมีนะ” คุณตาคิดอยู่ครูหนึ่งจึงตอบผม
“อ้าว!!..แล้วคุณยายไม่โกรธตาหรอ?” ผมถาม
“จะเหลือรึ” คุณตาตอบ
“แล้วตาทำไงอ่ะ” ผมถาม
“ก็สารภาพไปไงวะ” คุณตาตอบ
“เอ้า..แล้วยายไม่เอาไม้ฟาดหัวตาหรอ?” ผมถามแบบกวนบาทา
“ฮาๆ…ไอ้หนูเอ้ยย…เด็กสมัยนี้อ่ะนะ..มันคิดว่าได้กันแล้วคือความรัก..แค่เอ็งจำคำตาเอาไว้นะ..ความรักที่แท้จริงน่ะ..มันคือการเข้าใจกันและการให้อภัย”
“แล้วที่เอ็งมาถามอย่างนี้..เอ็งคงนอกใจแฟนเอ็งไปมีกิ๊กละซิท่า…เห้ออ...เด็กสมัยนี้” คุณตาส่ายหน้าก่อนจะซดน้ำชาต่อ
“ยิ่งกว่ากิ๊กอีกตา…ผมรักทุกคนอ่ะ..แล้วจะให้ผมเลือกใครซักคนได้ไงอ่ะ” ผมพูดกับคุณตาตามตรง
“ฮาๆๆ…ไอ้หนู..ถ้าเอ็งรักพวกเค้าขนาดนั้นนะ…เอ็งก็สารภาพความจริงไปเลย...ให้พวกเค้ารู้..ถ้าพวกเค้ารักเอ็งอ่ะนะ..พวกเค้าก็ต้องเข้าใจเอ็ง”
“ผมก็กะอยู่อ่ะตา..แต่ผม..…”
“ไม่กล้าใช่มั๊ยล่ะ?..” คุณตาพูดแทนผม
“ก็ประมาณนั้นอ่ะตา”
“เห้ยย!...ลูกผู้ชายกล้าทำกล้ารับซิวะ!!...ตาก็เคยบอกเอ็งแล้วไม่ใช่เราะว่า..เอ็งจะหนีปัญหาต่อไปตลอดไม่ได้…เอ็งต้องวิ่งเข้าหามัน...” คุณตาย้ำคำสอนที่คุณตาเคยสอนผม
“ขอบคุณครับตา!!…” เมื่อผมได้ยินคุณตาสอนผม ผมก็เริ่มเห็นแสงสว่างแล้วครับ ผมยังพอมีทางอยู่ครับ
“ตา..ผมไปแล้วนะ…หวัดดีครับ..ฝากหวัดดียายด้วยนะ..” ผมยกมือไหว้คุณตาก่อนจะวิ่งออกกลับไปบ้าน
“เออๆ..โชคดีไอ้หนู” คุณตาพูดไล่หลังผม ระหว่างทางที่ผมวิ่งกลับบ้าน ผมก็ตั้งใจแน่วแน่ว่า ผมจะไปบอกความจริงกับพวกเธอแล้ว มันได้เวลาที่พวกเธอต้องรับรู้แล้ว
….
“อ้าวเหลียงไปไหนมา..มากินข้าวสิ” เสียงพี่พลอยเรียกผมด้วยความเป็นห่วง ผมกลับเข้ามาในบ้านผมก็เห็นทุกคนกำลังนั่งรวมกันอยู่ที่โต๊ะอาหารกำลังจะทานอาหารเช้า
“ทุกคน..เหลียงมีเรื่องบางเรื่องที่จะต้องบอกทุกคน!!” ผมกลั้นใจพูดออกไปอย่างสั่นๆ
“มีเรื่องอะไรก็เอาไว้กินข้าวเส็ดแล้วค่อยพูดเถอะ..เร็วเข้า” พี่พลอยบอกผม
เอ้าไว้ตอนบ่ายๆผมค่อยบอกพวกเธอก็ได้ เพราะถึงยังไงพวกเธอก็รวมกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นอยู่แล้ว ผมคิดในใจ ก่อนที่จะไปนั่งทานข้าว ซึ่งผมก็แถบไม่ได้กินอะไรเลยเพราะกินไม่ลง
เวลา14นาฬิกา…
ตอนนี้ทุกคนรวมกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเพื่อดูรายการโปรดเหมือนกับทุกวันครับ ตอนนี้เป็นเวลาที่เหมาะที่สุดในการที่จะบอกความจริงกับพวกเธอ พวกเธอกำลังอารมณ์ดีไม่แน่ ถ้าพวกเธอรู้อาจจะรับได้ก็ได้
“ทุกคนเหลียงมีเรื่องจะบอก!!”
“อะไรหรอเหลียง…” พี่พลอยถามผมแต่สายตาของพวกเธอก็ยังจับจ้องอยู่ที่ทีวี ผมจึงเอื้อมมือไปปิดทีวี
“โห่..พี่เหลียง” เสียงเด็กๆโวยผม
“ทุกคนฟังเหลียงก่อนนะ…เหลียงมีเรื่องจะบอก!!” ผมย้ำกับพวกเธออีกครั้ง
“มีเรื่องอะไรอีกล่ะนายเหลียง?” ยัยแพ็ทถามผม
“เอาเถอะจ้ะ..ฟังเหลียงเค้าก่อน” พี่พลอยบอกทุกคน ตอนนี้ทั้งบ้านมีแต่ความเงียบ สายตาพวกเธอทุกคนต่างจับจ้องมองผมคนเดียว ใจผมเต้นระรัว มือไม้ของผมสั่นด้วยความตื่นเต้นและความกลัว
“เอ้า..มีอะไรก็พูดมาซิเหลียง” พี่พลอยย้ำผม
“ทุกคน...เหลียงรักทุกคนนะ”
“?????????” ทุกต่างงงกับคำพูดของผม พวกเธอมองหน้าผมเหมือนกับว่าต้องการคำอธิบายจากผม
“เอาหล่ะ…ทุกคนคงจะคิดว่าเหลียงรักทุกคนแค่คนเดียวใช่มั๊ย…แต่ที่จริงเหลียงไม่ได้รักทุกคนแค่คนเดียว…แต่เหลียงรักทุกคน!!”
“เหลียงพูดอะไรน่ะ?..พี่ไม่เข้าใจ”
“ที่ผมจะบอกก็คือ ผมไม่ได้รักพี่พลอย,แพ็ท,น้องพิมแล้วก็น้องหลินแค่คนเดียว แต่เหลียงรักทุกคนหมดเลย!!”
“นี่เหลียงพยายามจะบอก…หรือว่า…!!” พี่พลอยพูดไม่จบประโยคก็เอามือปิดปากตัวเองก่อนที่จะหันไปมองน้องๆของเธอ สีหน้าของเธอแสดงถึงความตกใจและไม่เชื่อ เหมือนว่าเธอจะเข้าใจในสิ่งที่ผมพยายามจบอกเธอ
“นี่มันอะไรกันน่ะ..เหลียง..เธออธิบายมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!” ยัยแพ็ทเริ่มพูดกับผมเสียงแข็ง
“เหลียงรักทุกคน..แพ็ทเข้าใจมั๊ย” ผมพูดกับเธออย่างหนักแน่น
“แพ็ทไม่เข้าใจ!!..เหลียงอธิบาย….”
“ทุกคนคือเมียของเหลียง!!!!..แล้วเหลียงก็รักทุกคน!” ผมกลั้นใจอย่างสุดๆก่อนจะพูดตัดหน้ายัยแพ็ท
“นี่เหลียง…หมายความว่า….” ถึงตอนนี้ทุกคนเข้าใจในสิ่งที่ทำพยายามจะบอกแล้วครับ
พี่พลอยทรุดตัวลงนั่งกับเก้าอี้ มือของเธอที่ตอนแรกถือรีโมททีวีอยู่ก็ปล่อยรีโมทออกจากมือจนมันหล่นกระแทกพื้นจนแตกกระจาย พี่พลอยได้แต่นั่งนิ่งๆไม่พูดอะไรสีหน้าของเธอดูราวกับหมดสิ้นทุกอย่าง ทุกคนต่างทรุดตัวลงไปนั่ง พวกเธอได้แต่อึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน…
“เพี๊ยะ!!!!...คนสารเลว!!..ไอ้คนเห็นแก่ตัว..เลวที่สุด..ฮืออ” แพ็ทเดินเข้ามาหาผมก่อนจะเงื้อมือตบหน้าผมเต็มแรงจนหน้าผมหันตามแรงของเธอ และเธอก็เข้ามาทุบอกผมเต็มแรงก่อนจะด่าผมพร้อมทั้งน้ำตา ผมได้แต่ยืนนิ่งๆยอมให้เธอทำตามใจของเธอเพราะผมสมควรจะโดนให้มันสาสมกับความเลวของผม เมื่อน้องหลินและน้องพิมเริ่มเข้าใจทั้งสองต่างมองหน้ากันและกัน เหมือนกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน
“หลิน!!..เธอบอกฉันสิว่าไม่จริง…เธอไม่ได้มีอะไรกับพี่เหลียง..ทุกคนบอกหนูสิ!!” น้องพิมถึงกับถามหลินทั้งน้ำตานองหน้า น้องหลินได้แต่เงียบไม่ตอบอะไรนอกจากน้ำตาที่ไหลออกมา
“เหลียงกับแพ็ท… แล้วก็น้องๆ…ไม่จริง…ไม่จริงงง!!” เมื่อพี่พลอยได้สติ เธอพูดทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง ก่อนจะลุกขึ้นและวิ่งออกจากห้องนั่งเล่นวิ่งขึ้นห้องไป
“เดี๋ยวก่อนพี่พลอย!!...ฟังผมก่อน!!” ผมเรียกพี่พลอยก่อนที่จะวิ่งตามเธอไป แต่แพ็ทก็ยืนขวางทางผมอยู่และดึงผมไว้
“นายออกไปจากบ้านพวกเราเดี๋ยวนี้!!!!...” แพ็ทตะวาดผมเสียงแข็ง น้ำเสียงของเธอฟังดูเย็ดชาและไร้ความรู้สึก ผมได้ยินแล้วแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
“ฟังเหลียงก่อนสิแพ็ท…”
“ฉันบอกให้ออกไป!!...ฉันไม่อยากเห็นหน้าคนเลวๆอย่างนาย…แม้แต่ชื่อฉันก็ไม่อยากจำ!!” แพ็ทว่าผมทั้งน้ำตา
“ฉันบอกให้ออกไป!!…จะไปไหนก็ไป..ที่นี่ไม่ต้องการนายอีกแล้ว!!” แพ็ทพูดกับผมอย่างไร้ความรู้สึกเหมือนกับว่าความรักที่เธอมีให้ผมมากมาย มันได้หายไปหมดสิ้น ผมจึงเดินไปหาน้องหลินและน้องพิม
“น้องพิม…ฟังพี่…เพี๊ยะ!!!” เสียงฝ่ามือของเด็กสาวกระทบกับใบหน้าของผมเต็มแรงจนผมรู้สึกชาไปหมด ผมได้แต่อึ้งและไม่เชื่อกับสิ่งที่น้องพิมทำ น้องพิมเธอตบหน้าครับ แม้แต่เถียงผมเธอยังไม่เคยเลยสักครั้งเดียว แต่ตอนนี้เธอตบหน้าผม
“หนูเกลียดพี่!!!...ฮื้อออๆ..” น้องพิมพูดคำที่ทำให้ผมต้องเกลียดตัวเองไปตลอดชีวิตก่อนที่เธอจะวิ่งขึ้นห้องไป
ผมมองไปทางน้องหลิน น้องหลินนั่งมองผมอยู่ข้างๆ สายตาของเธอที่มองผม มันทำให้ผมต้องเจ็บปวด เพราะสายตาที่เธอมองผมนั้น มันเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
“น้องหลิน…”
“หนูเกลียดพี่ที่สุด!!” น้องหลินพูดกับผมก่อนจะลุกออกไปจากห้องนั่งเล่น ผมไม่อยากเชื่อหูตัวเอง น้องหลินน่าจะเข้าใจผมมากที่สุดนี่นา คำพูดของน้องพิมและน้องหลินทำให้ผมต้องหลั่งน้ำตา
“นายจะไปได้หรือยัง!!...ออกไปซะที” แพ็ทก้มหน้าพูดกับผมโดยไม่มองแม้แต่หน้าของผม เธอคงจะหมดรักผมแล้ว
“แพ็ท…”
“นายไม่ต้องมาเรียกฉัน…ไปให้พ้น…คนสารเลว..” แพ็ทพูดกับผมโดยไม่เงยหน้าขึ้นผมด้วยซ้ำ
“เหลียงมีเรื่องสำคัญมากๆต้องบอกแพ็ทก่อน!!”
“มีอะไรก็รีบๆพูดมา…แล้วก็ไปซะที!!” แพ็ทพูดกับผมอย่างเย็นชาไร้ความรู้สึกอีกต่อไป
“พี่พลอยเค้า…..” ผมเล่าเรื่องที่พี่พลอยเคยพยายามทำร้ายตัวเองเพราะผิดหวังกับความรักให้แพ็ทฟังและบอกให้แพ็ทคอยดูพี่พลอยเผื่อพี่พลอยคิดทำแบบนั้นอีก
“นายไม่ต้องมาเป็นห่วงหรอก!!...นี่บ้านฉัน..ครอบครัวฉัน..พี่สาวฉัน..ฉันดูแดเองได้..นายไม่ต้องมายุ้ง..จะไปได้หรือยัง!!..” คำพูดของแพ็ทแต่ละคำมันทิ่มแทงใจของผมเหลือเกิน ผมเจ็บจริงๆ
“แล้วแพ็ทจะให้เหลียงไปอยู่ไหนล่ะ…”
“จะไปอยู่ไหนก็ตามใจนาย…จะนอนที่ไหนก็ตามใจแต่ไม่ใช่ที่นี่…ถ้านายไม่ไป..ฉันไปเอง!!”
ผมไม่มีทางเลือกนอกจากหยิบกุญแจรถกระเป๋าตังแล้วก็ขับรถออกมาจากบ้านครับ ตอนนี้ถึงพูดอะไรไปพวกเธอก็คงไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เอาไว้ให้พวกเธอดีขึ้นแล้วผมค่อยกลับมาหาพวกเธอดีกว่า แต่ว่า คิดๆไป ผมก็สมเพศตัวเองจริงๆครับ เมื่อก่อน ผมแค่ไม่มีบ้านแต่อย่างน้อยผมก็ยังมีที่ซุกหัวนอน แต่ตอนนี้ ที่ซุกหัวนอนผมยังไม่มีเลยครับ น่าขำจริงๆ ตอนนี้ คนเดียวที่ผมนึกถึงก็คือ…
“ไอ้กาย!!..”
“อ้าว!!...ไอ้เหลียง..เข้าบ้านมาดิ” ผมนึกถึงไอ้กายได้ครับ ก็เลยมาหามันที่บ้าน เพราะพ่อกับแม่ของมันท่านก็รู้จักผมดี
“ไอ้กาย..กูขออาศัยบ้านมึงอยู่ซัก2-3ได้ป่าววะ?” ผมถามมันขณะที่อยู่ในบ้าน
“อ้าวทำไมอ่ะ..แล้วหน้ามึงไปโดนใครตบมาวะ?..มึงมีปัญหาไรป่าว?” ไอ้กายถามผม
“กูมีปัญหากับที่บ้านอ่ะ…กูก็เลยนอนบ้านไม่ได้..”
“เราเพื่อนกันนะเว้ย.จนกว่ามึงจะเคลียปัญหาที่บ้านได้อ่ะ..มึงก็อยู่กับกูที่นี่แหละ เอ้านี่ประคบซะจะได้หาย” ไอ้กายพูดกับผมก่อนจะเดินไปหยิบน้ำแข็งแล้วห่อด้วยผ้าและส่งให้ผมประคบแก้มที่แดงช้ำเพราะพลังฝ่ามือ
“ขอบใจมากวะ..”
“แล้วพ่อกับแม่มึงอ่ะ?” ผมถาม
“อ๋อ…เค้าไปรับน้องกูที่บ้านตากับยาย”
“มึงมีน้องด้วยหรอวะ…ไม่เห็นรู้เลย”
“ก็น้องกูอ่ะ..อยู่กับตายายที่อยุธยา..ปิดเทอมถึงจะได้กลับมาอยู่บ้าน”
“เออๆ…” ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากครับ
“มึงก็นอนห้องกูก็ได้..เดี๋ยวกูไปนอนห้องพ่อแม่เอง” ไอ้กายบอกผม
“เออๆ กูยังไงก็ได้”
เอาล่ะครับ อย่างน้อย ผมก็มีที่ซุกหัวนอนแล้วละครับ เอาไว้พรุ้งนี้ผมค่อยกลับบ้านไปลองคุยกับพวกเธออีกครั้งดีกว่าบางทีพวกเธออาจจะยอมฟังผมก็ได้ครับ
ผมขึ้นไปดูห้องไอ้กาย มันรกมากๆเลยครับ เห็นทีว่าผมคงจะต้องเก็บกวาดให้มันซะแล้ว พอตกเย็ดผมก็ไปซื้อของมาทำกับข้าวง่ายๆ2-3อย่างกินกันครับ พอตกกลางคืน ผมกะว่าพวกเธอคงจะหายโกรธผมลงไปบ้างแล้วก็จึงพยายามโทรหาพี่พลอยครับ แต่พี่พลอยก็ไม่ยอมรับ และเมื่อผมโทรอีกทีเธอก็ปิดเครื่องครับ ผมจึงลองโทรหาคนอื่นๆบ้างซึ่งทุกคนก็ทำเหมือนพี่พลอยครับ ผมเป็นห่วงพวกเธอเหลือเกินโดยเฉพาะพี่พลอย เธอเจ็บมามากและสุดท้ายเธอก็ต้องมาเจ็บอีกครั้งเพราะผม ผมได้แต่นอนพลิกไปพลิกมา ผมอยากจะร้องไห้ให้พวกเธอเห็น พวกเธอจะได้รู้ว่าผมก็เสียใจเหมือนกัน แต่ผมก็ทำไม่ได้ ผมได้แต่เก็บความเจ็บปวดเหล่านั้น มาร้องไห้คนเดียวในตอนนี้ คำพูดของพวกเธอทุกคำในตอนกลางวันมันยังวนเวียนอยู่ในหัวผม และมันก็ถูกแปลเปลี่ยนออกมาเป็นน้ำตา ผมอยากให้พวกเธอได้รู้ว่า สิ่งที่ผมทำลงไปนั้น ผมทำไปก็เพราะว่า ผมรักพวกเธอ
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น