ตำนานนักรัก ตอนที่ 47

ตำนานนักรัก ตอนที่ 47

"แม่ดาไปดูเทปกับพ่อ ดูรึว่าใครโกหก..ถ้าไอ้ทองดีมันไม่รักดี..พ่อจะไล่มันออกจากบ้านทันทีเลย..เลี้ยงไว้ไม่ได้..." พ่อตาผมพูดงึมงำ ทำท่าโกรธเคืองเสียใจ จนน่าจะได้รับรางวัลตุ๊กตาทอง ส่วนผมเริ่มสังเกตุว่าทั้งคุณเจนและคุณอรทำยึกยัก สะกิดแขนกันไปมา ใบหน้าทั้งสองสาวเริ่มเปลี่ยนสี จนซีดขาวเหมือนกระดาษ "ไปเลยครับพ่อ..ถ้าผมทำตัวเลวจริงๆ อย่างที่คุณเจนกล่าวหา พ่อไม่ต้องไล่ ผมก็พร้อมจะเดินออกจากบ้านทันที..." ผมได้ที รีบตอกย้ำเข้าไปอีก จนคุณเจนและคุณอร สะกิดแขนกันขยับตัวเดินเลี่ยงห่างออกไปซุบซบกันเบาๆ โดยที่พ่อตาผมก็ แกล้งทำเป็นไม่เห็น "เอ้อ...คุณตาคะ.ละ..แล้วถ้าเผื่อว่าเป็นการเข้าใจผิดของเจนล่ะคะ..คุณตาจะลงโทษยังไง.." ที่สุดคุณเจนก็กระซิบถามเสียง สั่นๆออกมา "อ้อ..ถ้าหลานเข้าใจผิด ตาคงไล่ออกจากบ้านไม่ได้หรอก..คงแค่ยึดรถไม่ให้ขับไปมหาวิทยาลัย ส่านหนูอร ถ้าสมรู้ร่วมคิดวาง แผนใส่ร้ายทองดีมัน..ตาเห็นจะให้อยู่บ้านนี้ไม่ได้เหมือนกัน...ป่ะ..แม่ดาไปดูเทปกับพ่อเดี๋ยวนี้เลย..." พ่อตาผมพูดเสียงเรียบๆ ก็จริง แต่น้ำเสียงแกดูเอาจริง จนคุณอรเป็นคนแรก
ที่หน้าเสียและทนไม่ไหว สารภาพออกมาเสียงอ่อยๆ "ไม่ต้องไปดูเทปก็ได้ค่ะคุณตา..คุณทองดีไม่ได้ปล้ำอรหรอกค่ะ..แค่เข้ามาช่วยเพราะอรตกใจที่งูเขียวมันหล่นใส่ขาจึงร้องให้ ช่วยด้วยๆ เผอิญเจนเข้ามาเห็นคุณทองดีกำลังก้มหน้าลงมาดูดพิษ เพราะคิดว่าเป็นงูมีพิษ ก็เลยเข้าใจผิดน่ะค่ะ เลยถ่ายคลิป ไว้..เข้าใจว่าคุณทองดีปล้ำอร ...อรต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะ...อร..อร..ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกค่ะ.." คุณอรสารภาพรับผิด ออกมาแทนคู่เลสเบี้ยน ซึ่งผมมองเห็นคุณเจนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ อย่าว่าแต่ผมเลยที่ฟังดูก็รุ้ว่าคุณอรพูดเพื่อไม่ให้เรื่องเข้าตัวเพื่อนสาว แต่ทั้งคุณดา และพ่อตาผมก็ไม่อยากลุกต้อนไล่จนคุณ เจนจนมุมยอมสารภาพว่าเธอเป็นคนวางแผน "อือ..ถ้าหนูอรสารภาพมาว่าเข้าใจผิด เรื่องก็จบกันได้แล้วนะ..จริงมั๊ยแม่ดา..." พ่อตาผมหันหน้าไปพูดกับลูกสาว ที่ยืนทำหน้าผอืดผอม แล้วก่อนที่คุณดาจะร้องตอบ เธอก็ทนไม่ไหว รีบเอามือปิดปากแล้ว วิ่งไปริมสระโก่งคออวกออกมา จนผมผวาเข้าไปหา แล้วยื่นมือไปลูบหลังเบาๆ ขณะที่คุณเจนก็วิ่งตามแม่ของเธอไป พร้อมกับ ยื่นมือมาลูบหลังมารดาเช่นกัน แต่ทว่าแผ่นหลังเล็กๆของคุณดา โดนมือใหญ่ๆของผมลูบคนเดียวก็แทบจะเต็มแผ่นหลังเสีย แล้ว มือของคุณเจนที่ยื่นมาลูบช้ากว่า แทนที่จะลูบหลังมารดา มันกลับมาลูบหลังมือของผมเสียแทน "อ่ะ..นายนี่.." คุณเจนตกใจรีบชักมือกลับ พร้อมจิกตามองผมอย่างเอาเรื่อง แต่ผมไม่ใส่ใจรีบร้องถามคุณดาด้วยความเป็นห่วง "เป็นอะไรมากมั๊ยครับ..ไม่สบายหรือเปล่า...." ผมถามคุณดาพร้อมลูบหลังไปมา จนเธอค่อยคลายจากอาการขย้อนจนน้ำมูกน้ำ ตาไหลเลอะ "สาลี่..ผมขอน้ำให้คุณดาหน่อยครับ.." ผมรีบหันหน้าไปร้องบอกสาลี เธอก็รีบวิ่งไปหยิบแก้วที่รินน้ำไว้จนเต็มจากบ้านถือออกมาให้ แล้วเลี่ยงไปยืนข้างมะลิมองนาย สาวด้วยความเป็นห่วง "แม่ดาเป็นอะไรน่ะ..พ่อว่าไปหาหมอดีกว่ามั๊ย..." พ่อตาผมค่อยๆเดินตามมาสมทบจนคุณเจนและคุณอรต้องหลีกทางให้ ผมจึงพาคุณดาไปนั่งพักที่เก้าอี้สระน้ำ แล้วครุ่เดียว เธอก็ผอืดผอมอีกครั้งพร้อมร้องบอกผมเสียงสั่นๆ "ทองดีพาดาไปอวกหน่อย..ไม่ไหวแล้ว..อ๊อก.." ผมรีบจูงแขนเดินประคองคุณดาไปอวกซ้ำ จนแทบหมดไส้หมดพุง จึงพาเดิน กลับมาพักบนเก้าอี้อย่างคนหมดแรง ใบหน้าซีดขาวไร้เลือดฝาด "เจนว่าคุณแม่ไปหาหมอเถอะค่ะ..จะได้รู้ว่าเป็นอะไร...." คุณเจนขยับเข้ามายืนแทรกกันผมออกมา แล้วเข้าไปประคองร่าง คุณดาแทนผม แล้วร้องถามด้วยความเป็นห่วง "ไม่เป็นไรจ๊ะ..แม่ไม่ได้ป่วย..แต่แม่กำลังท้อง..." เสียงคุณดาพูดอย่างอ่อนแรง แต่กลับดังชัดเจน จนทุกคนต่างตกตะลึงด้วย ความดีใจ "พูดจริงรึแม่ดา..นี่กำลังมีหลานให้พ่ออีกคนใช่มั๊ย...ฮ่าๆๆๆๆ..." พ่อตาผมร้องขึ้นออกมาด้วยความดีใจ รวมทั้งผมด้วย ไม่คาดฝันแม้สักนิดว่าผมกำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว...ความรู้สึกดีใจทั้งมวล แม้ไม่ได้แสดงออกมาด้วยวาจา แต่ในใจผมกลับลิงโลดดีใจเสียยิ่งกว่าถูกหวย "จริงหรือคะที่คุณแม่กำลังท้อง..." แต่น้ำเสียงของคุณเจนกลับดูผิดหวัง มีกังวล จนหน้าเปลี่ยนสี "จริงจ๊ะลูก...แม่กำลังมีน้อง..เมนแม่ขาดไปสองเดือนแล้ว..ดีใจมั๊ยลูก หนูกำลังจะมีน้องแล้ว..." คุณดาร้องถามบุตรสาวของเธอ คงคาดหวังว่าคุณเจนจะยินดี แต่เธอกลับหน้าเปลี่ยนสีจนเห็นได้ชัด "ค่ะ..เจนดีใจด้วยค่ะ.." คุณเจนตอบเสียงเรียบๆ แล้วขยับตัวออกมา ให้ผมแทรกเข้าไปแทนที่ "เจนดีใจกับคุณด้วยนะ..มาถึงขั้นนี้แล้ว..หวังว่าคุณจะรักแม่ของเจนเสมอต้นเสมอปลายแล้วกัน..เรื่องที่ผ่านๆมา ขอให้คุณลืม ซะ..เจนยอมแพ้..." เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินคุณเจนพูดดีๆกับผมเช่นนี้ แม้น้ำเสียงจะไม่ได้บ่งบอกว่าเธอดีใจก็ตาม แต่แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับผม จึง ยิ่งดีใจเป็นสองเท่า ไหนจะได้เป็นพ่อคน..ไหนจะได้การยอมรับจากลูกเลี้ยงจอมวีน "แต่คุณดาต้องไปหาหมอให้ตรวจอีกครั้งนะครับว่าท้องจริงๆ เพราะสมัยนี้มันมีโรคอะไรแปลก ๆ..." ผมทรุดตัวลงนั่งแทนที่คุณเจน ร้องบอกคุณดาด้วยเสียงที่ดีใจอย่างปิดไม่อยุ่ พร้อมยื่นมือไปลูบท้องคุณดาแผ่วๆด้วยความรัก จนคุณดาเอนหัวลงมาพิงไหล่ผม เล่นเอาคุณเจนรีบหันหน้าไปทางอื่น ส่วนสองสาวใช้ต่างยืนยิ้มด้วยความดีใจ ที่นายสาว กำลังมีลูกตัวน้อยๆมาวิ่งเล่นในบ้าน "อย่างนี้มันต้องฉลองกันสักหน่อยละโว๊ย..ฮ่าๆๆๆๆ..." พ่อตาผมร้องตะโกนอย่างมีความสุขแล้วหัวเราะฮาๆเดินเหินได้เองโดยไม่ต้องมีใครคอยช่วยพยุงช่วยจับ ขณะที่พวก เรากลับเข้ามาในบ้าน ดูเหมือนมรสุมชีวิตในบ้านแทบจะอันตระธานหายไป เมื่อมีชีวิตใหม่ตัวเล็กๆ กำลังถือกำเนิดในครรภ์ของ คุณดา แล้วคืนนั้นป้าหงุ่นก็ต้องออกแรงทำอาหารเพื่อเลี้ยงฉลองตามที่พ่อตาผมร้องบอก ทั้งอาหารและเครื่องดื่ม ถูกลำเลียงออกมา ดื่มกันกินกันอย่างไม่อั้น แต่ก็เป็นเพียงการเลี้ยงฉลองขึ้นภายในครอบครัวเท่านั้น หาได้เชื้อเชิญคนอื่นเข้ามาร่วม คุณเจนกับ คุณอรก็ลงมาร่วมวงด้วย แม้เธอจะไม่ได้ทำหน้าตาท่าทางดีใจกับมารดาของตนเองมากนัก แต่เธอก็ไม่เกเรงอแงกับใครๆ รวม ทั้งผมด้วย คุณเจนก็พูดคุยด้วยมากขึ้น ส่วนคุณดาดื่มกินอะไรได้ไม่มากนัก เพราะเกรงว่าจะอวกออกมาอีก แต่เท่าที่ผมสังเกตุ เห็น หลายครั้งที่เธอเผลอยื่นมือลูบท้องตัวเองเบาๆแล้วอมยิ้มอย่างมีความสุข จนกระทั่ง "ชั้นยอมรับนะว่าเด็กในท้องของคุณแม่ชั้น เป็นน้องของชั้นคนหนึ่ง แต่สำหรับนาย ชั้นไม่ยอมเรียกนายว่าพ่อ อย่างแน่นอน มัน กระดากปาก.โอเคมั๊ย.." ช่วงหนึ่งระหว่างงานเลี้ยง คุณเจนเดินมากระซิบเบาๆให้ผมทราบด้วยน้ำเสียงยานๆ คงเพราะดื่มไป หลายแก้ว "ตามสบายครับคุณเจน..ผมก็ไม่ได้คิดว่าคุณเจนเป็นลูกเลี้ยง นอกจากเป็นน้องนุ่งเท่านั้น.." ผมตอบเบาๆออกไปเช่นกันพร้อมส่งยิ้มไปให้เธอ แม้คุณเจนจะแกล้งเมินทำมองไม่เห็นก็ตาม แล้วก็เดินกลับไปรวมกลุ่มกับ คุณดาและคุณตาตามเดิม คุณอรจึงได้โอกาสเข้ามาแสดงความยินดีกับผม ด้วยการยื่นแก้วเหล้าผสมเสร้จเรียบร้อยแล้วมาให้ "อรยินดีด้วยนะคะคุณทองดี..เรื่องที่ผ่านมา อรขอโทษ..อย่าโกรธอรนะคะ..อรจำเป็นต้องทำ...ตามที่เจนสั่ง" ประโยคสุดท้ายคุณอรเอียงหน้าเข้ามากระซิบเสียงเบาๆ แล้วหัวเราะอิอิ เมื่อผมตอบกลับว่าไม่เคยถือโทษ คิดแต่เพียงว่าพวก เธอเป็นน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น แล้วยื่นแก้วชนกัน ต่างคนต่างดื่ม ความหมางเมินเป็นอันจบสิ้นในคืนวันนั้น จนงานเลี้ยงเลิก ลา ทุกคนต่างก็พร้อมกันอวยพรให้คุณดามีความสุข และสุขภาพสมบูรณ์ ส่วนพ่อตาผมก็ดูจะเห่อหลานคนนี้เป็นพิเศษ ทั้งๆที่ แกยังไม่ทันได้ลืมตาดูโลก "หลานคนนี้ต้องเป็นหลานชายนะแม่ดา...พ่ออยากได้จริงๆ..." คุณพ่อตาผมกระซิบบอกคุณดาเสียงเบาๆ พร้อมลูบหัวลูกสาวไปด้วยความรักใคร่ ไม่กล้าส่งเสียงดังนัก เพราะหลานสาวคนโต กำลังจ้องมองการกระทำอยู่ คงกลัวจะเป็นหมาหัวเน่า จนคุณดาต้องเรียกคุณเจนมาหา แล้วกอดลูกสาวตนเองเบาๆ กระซิบ บอกอะไรบางอย่าง ที่ผมไม่ได้ยิน แต่คุณเจนก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ เมื่อคุณดากระซิบจบ พร้อมก้มหน้าลงไปหอมแก้มมารดาอีก เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะขอตัวกลับขึ้นไปนอน หลังจากงานเลี้ยงภายในครอบครัวเลิกแล้ว ผมก็พาคุณดาและพ่อตาเข้านอนตามปรกติ แต่ทำได้เพียงนอนกอดคุณดาไว้เฉยๆ เพราะเธอบอกผมว่า ตามตำราถ้าท้องสองสามเดือนแรก ให้หลีกเลี่ยงการมีเพศสัมพัธ์กับสามี เพราะจะเป็นอันตรายกับบุตร ในท้อง "แล้วแบบนี้เมื่อไหร่ที่ผมจะมีความสุขกับคุณดาได้อีกล่ะครับ..." ผมออดอ้อนเสียงแผ่วๆ พร้อมลูบท้องคุณดาเล่น รู้สึกเหมือน กันว่ามันนูนป่องขึ้นมาเล็กน้อย "จนกว่าดาจะคลอดมั้ง..." คุณดาอมยิ้มแล้วตอบกลับ "โอ๊ยโหยว...ทำไมนานจังครับ...ตายแน่ผม...คงนอนตะแคงอีกไม่ได้แน่.." ผมแสร้งทำเป็นบ่นอิดออด จนคุณดาสงสัย "มันเกี่ยวอะไรกับนอนตะแคงไม่ได้คะ..." คุณดาถามเสียงหวานๆออกมา แล้วยึดข้อมือผมไว้แน่น เมื่อมือที่ลูบไล้ท้องน้อยของเธอนั้น เลื่อนต่ำลงไปทุกทีจนเกือบจะถึง เนินเนื้อนูนๆตรงหว่างขาอยู่แล้ว "ก็คุณดาให้ผมอดนานๆ แบบนี้ เวลานอนตะแคง ผมก็กลัวว่าน้ำมันจะไหลออกมาทางหูสิครับ..ฮ่าๆๆๆ.." ผมยิงมุกขำๆออกไป พร้อมหัวเราะ แต่คุณดากลับไม่ยอมหัวเราะตาม จนผมคิดว่ามุกแป๊กเสียแล้ว "น่าสงสารจัง..งั้นดาหาคนมาช่วยเอาน้ำออกให้ดีมั๊ยคะ..." เสียงเรียบๆหวานๆของคุณดาที่พูดออกมาไม่มีวี่แววว่าจะเป็นการล้อเล่นเลย จนผมต้องผงกหัวขึ้นจ้องหน้าเธอนิ่ง คุณดาจึง ยิ้มตอบ พร้อมยืนยันว่าเธอพูดจริงๆ ไม่ได้คิดลองใจ "อย่าดีกว่าครับ..ผมมีความสุข แต่คุณดาคงทุกข์ใจ ที่เห็นสามีทำกับผู้หญิงอื่น.." แม้คุณดาจะเปิดโอกาสให้ แต่ผมกลับไม่ฉวยเอาไว้ เพราะรุ้สึกตัวเองเอาเปรียบเธอเกินไป ถ้าทนไม่ไหวจริงๆ คงใช้แม่นาง ทั้งห้า ช่วยไปพรางๆก่อนก็ได้ จึงร้องตอบคุณดาไปตามจริง แล้วนึกว่าเธอคงเข้าใจ และเลิกพูดเรื่องนี้ไปแล้ว แต่ทว่าพออีก อาทิตย์หนึ่งต่อมา คุณดากลับพูดขึ้นมาซ้ำอีกครั้ง "ดาหาได้แล้วนะที่รัก..ว่าใครจะมาช่วยทองดีได้..." จู่ๆคุณดาก็พูดขึ้นมาในขณะที่ผมนอนลูบท้องที่เริ่มป่องขึ้นมาเล็กๆของ เธอเล่นเพลินๆ "หาใคร..มาช่วยอะไรผมครับ..." ผมย้อนถามด้วยความสงสัย ไม่รู้ว่าคุณดาพูดเรื่องอะไรกันแน่ "ก็ช่วยแบ่งเบาหน้าที่ของเมียสิคะ..มาทำให้สามีของดามีความสุข..." [post]คุณดาตอบยิ้มๆ แล้วเอียงหน้ามาหอมแก้มผมเบาๆ มือล้วงผ่านกางเกงแพรเนื้อดีลงไปลูบท่อนลำ ที่ห่างเหินการมีเพศสัมพันธ์ ไปร่วมสิบวัน จนมันตื่นเพริดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว "อะไรครับ..ผมนึกว่าคุณดาลืมเรื่องนี้ไปแล้วเสียอีก..ผมบอกแล้วไงครับว่าผมไม่ต้องการ..." ผมยืนกรานเสียงแข็ง "ไม่เอาอ่ะ..ดาพูดกับเธอไว้แล้ว..แล้วเธอก็ตอบตกลงด้วยความเต็มใจด้วยสิ..นี่ดานัดให้ผู้หญิงคนนั้นมารอที่หน้าห้องพ่อแล้ว นะคะ..ทองดีไม่อยากรู้หรือว่าใคร..." คุณดาส่งเสียงอ่อนๆหวานๆอ้อนวอน พร้อมเร่งมือรูดลำผมจนมันตั้งแข็งโด่ เสียวสยิวซาบซ่าน จนอดไม่ได้ที่จะกระเด้งเอวใส่ มือคุณดายึกๆ น้ำเงี่ยนไหลปุดๆออกมาทางปลายหัว แล้วทันใดนั้น คุณดาก็ปล่อยมือ ปล่อยให้มันกระดกตัวงึกๆโงนเงน จากนั้นก็เลื่อนตัวลงไปจนยืนกับพื้น จ้องมองผมยิ้มๆ แล้วทำปากผงาบๆ บอกว่ารอเดี๋ยวนะที่รัก จากนั้นก็เดินออกไปจากห้อง แม้ผมเรียกรั้งก็ไม่ยอมฟังเสียง